De afgelopen jaren heeft de overheid het begrotingsbeleid ingezet om de economische gevolgen van de coronapandemie en de energiecrisis te verzachten. Maar de inflatie en de rente zijn hoog en de economische groei vertraagt. Het vorige kabinet heeft bewust veel geld ingezet om de grote transities op stikstof en klimaat mogelijk te maken en te kunnen investeren in onderwijs en defensie. Daarmee voorkomen we het doorschuiven van deze problemen naar een volgende generatie. De uitgaven aan rente, klimaat en zorg lopen echter wel op, waardoor bij ongewijzigd beleid het overheidstekort boven de Europese grens van 3 procent uitkomt. Dat is onwenselijk.

De uitzonderingen op de begrotingsregels van het kabinet die zijn gemaakt om grote en onverwachte schokken het hoofd te kunnen bieden, kunnen niet de norm worden. Er moet telkens opnieuw een afweging gemaakt worden tussen verschillende beleidskeuzes om te voorkomen dat de rekening bij toekomstige generaties wordt neergelegd. We willen structureel de lasten van mensen kunnen verlagen, blijven investeren in onderwijs, de arbeidsmarkt, hervorming van het toeslagenstelsel, wetenschap en cultuur. De klimaattransitie en uitbouw van onze infrastructuur zullen ook investeringen vergen. Om onze financiën houdbaar te houden, betekent dit dat de vervuiler zal moeten betalen, vermogenden en grote bedrijven meer dan nu hun steentje zullen moeten bijdragen en zorgkosten niet ongebreideld kunnen stijgen.