Menu
Beeld: La Vuelta Holanda
Er zullen weinig D66-ers zijn, die op zo’n jonge leeftijd actief voor de partij werden als Klaas Verschuure. Negen jaar was hij toen hij zijn vader, enthousiast vrijwilliger bij de afdeling IJsselstein, hielp bij het verspreiden van folders voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1982. Hij verdiende er zijn eerste zakgeld mee. Nu, ruim 40 jaar later, zwaait hij af als wethouder in ‘zijn’ stad Utrecht en blikt hij terug op zijn D66 loopbaan. Van “snurkend lid” tot bestuurder die leeft op adrenaline.
tekst Marcella Heijboer
Op de dag van het interview zijn de coalitieonderhandelingen in Utrecht nog bezig en is er voor Klaas geen sprake van afbouwen. Hij komt net uit een overleg over een miljardeninvestering in het OV. “Wethouder ben je 24/7 en je agenda beheert jou, in plaats van andersom. Je schaakt altijd op meerdere borden tegelijk. Het is het allerleukste dat ik ooit heb gedaan. Zo mooi om iets voor je stad te betekenen. En de hectiek is verslavend.”
Het besluit om te stoppen als wethouder nam hij afgelopen voorjaar, nadat hij er met enkele mensen over gesproken had. “Met pijn in het hart, maar ik ben 16 jaar lokaal actief geweest. Na twee raadsperiodes als fractievoorzitter, twee verkiezingen waarbij ik lijsttrekker was en vier jaar wethouderschap is het tijd voor iets nieuws. Voor mezelf, maar ook voor de afdeling, waar veel nieuw talent is.
Ik studeerde politicologie en bestuurskunde en vond dat je dan geen lid van een politieke partij kon zijn. Maar in 1999, na de Nacht van Wiegel, waarin de grondwetswijziging ter invoering van een correctief referendum werd verworpen, wilde ik een statement maken. De dag erna ben ik lid van D66 geworden. Afdelingsvergaderingen vond ik saai, dus in de eerste periode was ik snurkend lid.”
Echt actief werd ik pas in de loop van 2004, toen de partij op min één zetel in de peilingen stond. Met een aantal jongeren richtte ik Club Politic op. We discussieerden over politiek en dilemma’s en voerden de eerste campagne voor de Europese grondwet, met onder andere Boris Dittrich en Maxime Verhagen. Inhoud ging samen met het drinken van een biertje. Ik leerde ervan dat plezier en persoonlijke aandacht in de vereniging heel belangrijk zijn. Dat heb ik in mijn latere rollen altijd gestimuleerd.
Ik had niet de wens om politiek actief te zijn, maar liet me in 2006 toch overtuigen om me te kandideren. Als lijstvulling, maar de leden zetten mij op plek 3. Ik kwam net niet in de raad, maar werd eerste opvolger, fractiemedewerker en commissielid. In 2010 gingen we van 3 naar 9 zetels, werd ik raadslid en een jaar later fractievoorzitter.”
“De rol van fractievoorzitter vond ik heel leuk en ik begon al snel met professionaliseringactiviteiten: Masterclasses lokale politiek voor geïnteresseerden in het raadslidmaatschap, meer instrumentarium voor raads- en commissieleden en twee keer per jaar een gesprek met de fractieleden. Annelien Bredenoord was afdelingsvoorzitter en we kondigden aan dat we functioneringsgesprekken gingen voeren. Het veroorzaakte een revolutie! Hoe durfden we raadsleden die zonder last of ruggespraak hun rol moesten kunnen vervullen te beoordelen! Toen we toelichtten dat het ging om het wederzijds bespreekbaar maken van zaken, te proeven hoe het ging en ondersteuning te bieden, was het prima. We noemden het voortaan reflectiegesprekken. Mooi om te zien dat veel afdelingen dit initiatief overnamen.”
“In 2015, in mijn 2e periode als fractievoorzitter, werd ik plotseling ziek. Binnen een paar dagen verloor ik een groot deel van mijn spierkracht. Ik kon mijn zoontje Thomas, die vier maanden was, niet eens meer optillen. Ik bleek het Guillain-Barré syndroom te hebben, een auto-immuunziekte die spierverlamming veroorzaakt. Ik heb twee weken op de IC gelegen en drie maanden aan mijn herstel gewerkt in een revalidatiecentrum. Ik heb mazzel gehad en ben er bovenop gekomen. Dat ik zaken moeilijk kan loslaten bleek ook toen. Ik kon niks, maar wel lezen via de Ipad en dan belde ik met de fractie om van alles door te geven.”
Klaas Verschuure kleurt de Vuletaoverwinningen van Jan Janssen (1967) en Joop Zoetemelk (1979) in op de muurschildering van deze Tourwinnaars. • Beeld: Gemeente Utrecht
Als enthousiast wielerfan én lokaal politicus was Klaas twee keer betrokken bij de voorbereiding en start van een groot wielerevenement in Utrecht: in 2015 de Tour de France en in augustus 2022 de Vuelta. “In 2015 was ik nog aan het revalideren en zorgde Jan van Zanen, destijds burgemeester in Utrecht, ervoor dat ik kon komen kijken in mijn rolstoel. We schreven op een bierviltje: hierna de Vuelta?! En na wat coronavertraging gaat het dit jaar gebeuren. Onlangs ontvingen we Joop Zoetemelk voor de aftrap van de festiviteiten. Ook al ben ik in augustus geen wethouder meer, ik ben er zeker bij!”
“Wat ik na het wethouderschap ga doen weet ik niet. Een bestuurlijke rol met hoge maatschappelijke relevantie past bij mij, maar concreter is het nog niet. Eerst maar eens vrienden zien en met mijn zoon bouwen met Star Wars Lego. Ik ben heel nieuwsgierig naar de toekomst!”
