CP118.C05 – TA Economie arbeidsmarkt: verhelder schijnzelfstandigheid

Indiener: Martijn Snijder e.a.
Woordvoerder: Margreet Drijvers

Doel amendement: Wijzigen van de tekst
Regelnummer: 1324 t/m 1334

Huidige tekst:
We pakken schijnzelfstandigheid hard aan. Een te grote groep mensen bevindt zich in een onzekere positie omdat ze als zelfstandige werk doen, terwijl ze feitelijk werknemer zijn. Dit gaat ten koste van hun werkzekerheid en hun sociale zekerheid. In een aantal (publieke) sectoren werken nu steeds meer zelfstandigen die daar eerder werkten als werknemer. Met de huidige personeelskrapte biedt zelfstandigheid soms de mogelijkheid om een hoger tarief te vragen en bijvoorbeeld eisen te stellen aan roosters of nachtdiensten. Tegelijkertijd botst dit met het collectieve belang dat er altijd iemand is om zorg te verlenen of om voor de klas te staan. Het is juist daar belangrijk om schijnzelfstandigheid tegen te gaan en de belangen van werkenden beter te borgen. Voor een hoger loon, flexibelere uren en meer keuze in diensten. Zodat werkenden niet elkaar beconcurreren maar zich sterk kunnen maken ten opzichte van de werkgever. Dat betekent natuurlijk niet dat er nooit een zelfstandige in de zorg of het onderwijs kan werken.

Voorgestelde tekst:
We pakken schijnzelfstandigheid hard aan wanneer deze groep mensen zich in een onzekere positie bevindt omdat ze als zelfstandige werk doen, terwijl ze feitelijk werknemer zijn.

Toelichting:
Zeer negatieve passage en deze druist in tegen de vrijheid van werkenden om zelf te kiezen hoe ze willen werken. De gestelde voorbeelden kennen grote grijze gebieden. Bovendien doet dit geen recht aan de realiteit. De mensen stappen vaak uit het dienstverband omdat ze autonomie in hun werk missen, werk en privé niet meer met elkaar in balans kunnen brengen etc. Hier wordt de “schuld” bij de werkende gelegd terwijl juist werkgevers hier een belangrijke positieve rol kunnen spelen.