Als D66 Gouda vinden we dat iedereen die zorg nodig heeft, zorg moet kunnen ontvangen, maar met de uitdagingen die we voor ons hebben, zúllen we het anders moeten gaan doen. Welke opties hebben we dan? Ik neem er drie met je door:
Toegankelijke zorg voor iedereen
1 op de 4. Als we niets veranderen aan de manier waarop we de zorg hebben georganiseerd in Nederland, hebben we in 2040 1 op de 4 werkenden nodig in de zorg. Dat loopt op tot 1 op de 3 in 2060. Dat is niet haalbaar, dan loopt alles in Nederland vast.
De grootste oorzaak hiervoor vinden we in de zogeheten dubbele vergrijzing: het aantal mensen dat zorg nodig heeft, neemt fors toe, en het aantal mensen dat zorg kan verlenen, neem flink af.
1
Als eerste zullen we zoveel mogelijk mensen moeten opleiden én oplijnen om zorg en ondersteuning te bieden. De tekorten aan met name verpleeghuisplekken loopt ontzettend op en we weten dat er grenzen zitten aan het aantal mensen dat we kunnen opleiden voor de zorg. Dat betekent dat we verder dan alleen professionele zorg zullen moeten kijken, de afhankelijkheid van vrijwilligers en mantelzorgers zal steeds groter worden. Daarbij dienen we uiteraard wel rekening te houden met de druk die nu al door veel mantelzorgers wordt ervaren. Ondersteuning moet voorhanden zijn om mantelzorgers respijt en/of ondersteuning te bieden als dat nodig is.
Beeld: Uit onderzoek van D. Ooms, A. d’Ailly, S. Roussingh in opdracht van VGZ
2
Innovatie is broodnodig in de zorg. Daar waar vele sectoren al jaren geleden gedigitaliseerd zijn, loopt de gezondheidszorg echt achter. Nog steeds zijn er zorgorganisaties die hun dossiervoering op papier doen, en nog steeds wordt er, tot op de dag van vandaag, gefaxt in de zorg! Het digitaal overdragen van een dossier van de ene zorgorganisatie naar de andere is zo goed als onmogelijk en er zijn vele registraties die inmiddels overbodig zijn, maar nog steeds plaatsvinden. Dat betekent dat er volop moet worden ingezet op digitalisering en automatisering. Binnen onze gemeente kunnen we in onze handen knijpen met Campus Gouda, waarin de zorgverleners van de nabije toekomst zich dagelijks buigen over de komende uitdagingen en hoe het gebruik van onder andere zorgtechnologie hieraan kan bijdragen. Maar innovatie is veel meer dan dat. Wat we nodig hebben zijn frisse en nieuwe ideeën over hoe we slimmer kunnen werken, hoe we anders kunnen werken. Hoe we ons werk anders kunnen organiseren en met minder mensen, toch meer voor elkaar kunnen krijgen. ICT helpt daarbij, maar is zeker geen doel op zich.
3
Maar er is nog iets. Onze standaard als het gaat om zorg is heel hoog, wij behoren tot de wereldwijde top en zijn daar trots op. Onze ideeën en overtuigingen over wat we goede zorg vinden en waar we recht op hebben is sterk, maar die zullen we met elkaar tegen het licht moeten houden: wat is er nu écht nodig, en wie zou die zorg moeten leveren? Maar ook: hoe verdelen we de kosten? Zo heb ik van de gemeente, uit het WMO budget, een voorziening gekregen voor aangepast sporten. Dat is super, en het maakte dat ik ondanks mijn chronische blessure, tóch kon sporten. Alleen daarin zit al veel gezondheidswinst. Maar de rekening ging naar de gemeente en de eigen bijdrage was minimaal, ondanks dat ik best meer had kunnen en willen meebetalen. En hoe zit dat dan met begeleiding bij zelfstandig wonen? Opvoedingsvragen van ouders? Ten koste van wat willen we dit blijven organiseren en financieren vanuit de gemeente? Om de zorg in de toekomst voor hen die dit echt nodig hebben bereikbaar te houden, zullen we grenzen moeten trekken. Niet alles kan straks meer en we zullen keuzes moeten gaan maken. Dit zijn heel moeilijke vragen die ook niet makkelijk te beantwoorden zijn maaar we zullen hier wel met elkaar over in gesprek moeten. Als D66 Gouda zullen we dit gesprek opzoeken, en faciliteren.
Ja, de uitdagingen zijn groot, maar de wil om zorg voor iedere inwoner bereikbaar te houden, is groter. Kleurrijk, krachtig, en klaar voor de toekomst.