Themadebat vrijetijdsbesteding

Ik richt mij namens mijn fractie op wat wij als rode draad zagen; het stellen van ambities versus de consequenties die dat met zich meebrengt of kan brengen voor een succesvolle realisatie. De meeste stukken van vanavond kijken terug op een project of proces. Voor de eventvoorziening is het nog onderweg en voor Hedon geldt dat het juist helemaal aan het begin staat. Door naar alle processen te kijken om er van te kunnen leren zijn er wellicht goede lessen te trekken voor wat er nog komt.  
 
In algemene zin constateren wij dat het lijkt dat we optimistisch zijn aan de voorkant; hoe meer elementen we kwijt kunnen in een project of organisatie hoe mooier het lijkt te worden voor de stad. Maar, het kan ook betekenen dat het daardoor lastiger wordt om iets op een goede manier te realiseren. Als voorbeeld; Magna zou een groots en mooi festival worden, met als ‘veiligheid’ dat het tweejaarlijks wordt gehouden. Maar de afhankelijkheid van externe financiers was heel groot en daar loopt het nu op vast. Wat als er rekening was gehouden met ingroeitijd, als het niet ineens moet voldoen aan ambitieuze einddoelen? Dat weten we natuurlijk niet, maar wel goed om ver te denken. Bij de eventvoorziening hadden we al eerder een les geleerd en werd met een marktconsultatie een tussenstap ingebouwd. Uitkomst: de ambities van de ruimtelijke kaders mogen bijgesteld worden.

De scherpste evaluatie zit bij ANNO. Uit het Berenschot rapport valt te lezen dat het museale concept ‘te complex is door de grote hoeveelheid ambities en functies’. Ook hier optimisme, zowel door een ingewikkelde samenvoeging van elementen, als door onduidelijkheid in de rolneming. Dat geldt dan voor samenwerking en ontwikkeling tussen de verschillende onderdelen binnen ANNO als voor de afstemming tussen ANNO en gemeente. Resultaat is dat het college heeft besloten om ANNO uitstel te verlenen om met een verbeterd jaarplan te komen. Dat besluit snappen we en steunen we anders zou het afstel worden. Een verdere evaluatie is hier nog wel op zijn plaats, dat kan eind dit jaar.  
 
Los van wat we tegen die tijd inhoudelijk tegemoet kunnen zien, zijn we nu alvast benieuwd naar of de kritische punten die Berenschot onder het kopje ‘aanscherpen van de gemeentelijke verantwoordelijkheid’ benoemt al aanleiding geven tot aanpassing in het handelen. Overigens adviseert ook de commissie cultuur het gemeentebestuur om als subsidiegever actief op te treden en sterker te sturen op het verbeterproces en de voortgang daarvan. Tot slot geeft ook ANNO zelf aan dat de samenwerkingsrelatie nog verbeterd kan. Wij horen graag een reactie op dit onderdeel van de wethouder, in algemene zin en specifiek in relatie op het proces naar het hernieuwde verbeterplan. 

Ik kom tot een afronding. We hebben in deze coalitieperiode vastgesteld dat de kwaliteit van het culturele aanbod mee moet groeien met de ontwikkeling van de stad. Daar is hard aan gewerkt en zijn financiën voor vrijgemaakt. De complimenten daarvoor hebben we eerder gegeven en blijven we doen. Maar middelen zijn niet zaligmakend, er dient ook aandacht te zijn. Aandacht in de zin dat cultuur belangrijk wordt gevonden is er wel, maar – ik noemde het al aan het begin – er is ook een vorm van optimisme die soms een goede realisatie overvleugeld. 
 
We zullen daarom als politiek scherper moeten nadenken over hoe we onze culturele ambities niet alleen heel mooi maken, maar ook goed weten te realiseren. Dat is overigens een ontwikkelproces; dus met regelmatig mooie resultaten, maar ook dat soms dingen niet goed gaan. Van beide valt te leren en daar vragen we vandaag aandacht voor. We houden namelijk graag vast aan onze bestaande culturele ambities. Alleen kunnen we daar soms beter wat langzamer en goed aan werken dan snel met herstel.