Stop de woningnood onder studenten

Het is voor menig student lastig om een betaalbare studentenwoning te vinden. Noodgedwongen blijven zij thuis wonen om uren in de trein op en neer te reizen, nemen zij hun intrek in een onveilige kamer vol met schimmel, of accepteren zij onredelijk hoge huren. Het Landelijk Actieplan Studentenhuisvesting becijferde een tekort van minstens 26.500 studentenkamers. Het huidige bouwtempo – ingezet door woonminister de Jonge – bleek niet in staat om deze achterstand in te lopen. Bij gebrek aan verdere actie loopt het tekort op naar bijna 67.000 in 2029.

Faissal Boulakjar: “Het realiseren van meer studentenwoningen gaat te traag en de gevolgen daarvan zijn schrijnend. Studenten hospiteren zich suf om tevergeefs een kamer te vinden. Of hebben geen andere keuze dan een veel te dure, vochtige en tochtige woning te accepteren. Ook vandaag komen veel studenten kamerloos in de knel. Het is in ieders belang dat studenten zich vrij van woononzekerheid kunnen richten op hun toekomst. Zij zijn de toekomst. Onze oproep is helder. Het demissionaire kabinet moet samen met scholen en ontwikkelaars alles op alles zetten om snel voor meer studentenwoningen te zorgen. We kunnen ons geen stilstand veroorloven.”

Onder aanvoering van initiatiefnemer Boulakjar roepen negen organisaties in dit manifest op tot samenwerking tussen politiek, scholen en ontwikkelaars om de kamernood voortvarender aan te pakken. De ondertekenaars sporen de politiek aan om besluitvorming rond studentenhuisvesting na de val van het kabinet niet stil te laten vallen, omdat dat tot nog meer achterstanden leidt. Ook pleiten zij ervoor om vóór 2030 minstens 75.000 extra studentenwoningen te realiseren, om leegstaande kantoren om te bouwen naar studentenwoningen, en om 50% van de beschikbare ready-to-go woningen met voorrang toe te wijzen aan studenten. Daarnaast breken zij een lans om alsnog te beginnen met de bouw van 2.500 studentenwoningen in Kronenburg, naast Amsterdam, waar ministers de Jonge en Harbers eerder nog een streep door zetten.

De ondertekenaars vragen in het manifest verder aandacht voor de schadelijke gevolgen van de kamernood voor het mentale welzijn van studenten, wat mogelijk studie-uitval tot gevolg kan hebben. De initiatiefnemers zien het belang dat studenten zich vrij van woononzekerheid op hun studie en ontwikkeling richten. Ook de samenleving is daarbij gebaat, omdat opleidingen voor een aanzienlijk deel uit maatschappelijke middelen worden betaald. Bovendien kan het aantal goedopgeleide professionals teruglopen als het gebrek aan een woning studenten belemmert een studie te volgen. Dat is onwenselijk in tijden van grootschalige en aanhoudende arbeidskrapte.