Inleiding
Laat ik beginnen met felicitaties, felicitaties aan het college en de ambtelijke dienst. U bent er in geslaagd een sluitende begroting te presenteren inclusief een rooskleurig perspectief. Dat geldt niet voor alle gemeenten. D66 zal daarom voor deze begroting stemmen. Dat doen wij echter niet zonder een aantal zaken hier vanavond uit te lichten.
Deze begroting staat bol van ambities die voortkomen uit het collegeprogramma. Ambities die de fractie van D66 in hoge mate onderschrijft. Dit college wil vergroenen, verbinden, verwaarden, slim werken en samen werken.
Maar zijn deze ambities niet te hoog gegrepen? Kunt u deze ambities waarmaken? Moet niet eerst de basis op orde zijn?
Want hoe kunt u verbinden en samen werken met de inwoners en de gemeenteraad als de communicatie op majeure dossiers regelmatig verre van soepel verloopt? En hoe kunnen we het algemeen belang boven het individueel belang plaatsen als regelmatig een (groot gedeelte) van de raad een andere taal lijkt te spreken dan het college?
Ik moet dan altijd denken aan een filmpje van een Nederlandse toerist die bij een Fransman een stokbrood probeert te bestellen. In opperste wanhoop begint de toerist steeds harder te praten, zonder resultaat.
Niet harder praten als men elkaar niet verstaat, maar probeer eens andere woorden te vinden.Maar goed, we moeten ook naar onszelf kijken. We weten allemaal dat er een verschil is in bestuurlijke werkelijkheid en politieke werkelijkheid.