2022 werd niet het jaar waarop we hoopten
Mevrouw de Voorzitter, ‘Angst zonder gedachten, de geest loopt als een pakezel de verschroeide aarde op – niets valt er te overpeinzen nu. Voldongen feiten om ons heen.’
Dit zijn de eerste woorden uit het gedicht dat Dichter des Vaderlands Lieke Marsman schreef, de dag na de Russische inval in Oekraïne.
We werden die ochtend wakker in een andere wereld. Voldongen feiten, die we liever niet gekend hadden. Angst, voor velen in ons deel van de wereld een grote onbekende, drong nu toch binnen in de huiskamers. Zijn we wel zo veilig als we dachten? Wat betekent dit voor onze vrijheid?
2022 werd niet het jaar waarop we hoopten. Allereerst en bovenal voor de Oekraïners, die nu al meer dan 200 dagen vechten in een oorlog die zij niet gekozen hebben. En al lijkt het tij te keren, het einde is nog lang niet in zicht. De precieze aantallen kennen we niet, maar er zijn talloze doden te betreuren, mensen uit hun huizen verdreven, steden verwoest. Onze steun aan Oekraïne staat buiten kijf – en die zullen we voortzetten.