Erwin Nypels was een partijman in hart en nieren. In 1967 was hij een van onze eerste zeven Tweede Kamerleden. Hij zou dat met korte onderbrekingen blijven tot 1989. Ook was hij onder meer minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Na zijn tijd als politicus bleef hij maatschappelijk actief, onder andere in de vakbeweging. Zo stond hij aan de basis van de latere wet die gepensioneerden het recht gaf op vertegenwoordiging in pensioenbesturen.
In Memoriam: Erwin Nypels
1 augustus 1933 – 8 december 2024
Erwin Nypels - Beeld: Jeroen Mooijman
D66 neemt met groot verdriet afscheid van ons erelid, medeoprichter, voormalig-Tweede Kamerlid en minister Erwin Nypels. Wij herinneren ons hem als een van onze trouwste en meest betrokken leden. Onze gedachten zijn bij zijn vrouw, zijn kinderen, zijn kleinkinderen en zijn andere naasten.
Idealisme en vasthoudendheid
Nypels had een duidelijke visie op wat D66 moest zijn: een vrijzinnig-democratische, sociaal-liberale partij. Terwijl Hans van Mierlo in de beginjaren vond dat D66 moest opgaan in een brede progressieve partij, wilde Nypels daar niks van weten. “Jij mag er zijn om te verdwijnen, ik ben er om te blijven”, zei hij tegen zijn mede-oprichter. Als kortstondig directeur van het wetenschappelijk bureau bracht hij die visie in de praktijk. Hij zette tientallen commissies aan het werk om sociaal-liberale antwoorden te bedenken op maatschappelijke vraagstukken.
Erwin was er altijd
Ons allereerste congres in 1966 zat Erwin Nypels al voor, en tot recent bezocht hij partijbijeenkomsten. Om zijn enthousiasme daarover te delen, mailde hij na congressen regelmatig de organisatie om zijn felicitaties en dank over te brengen. De afgelopen jaren bundelde hij zijn politieke herinneringen in het boek Schildpad op het Binnenhof. Over zijn herinneringen vertelde hij op verschillende partijbijeenkomsten. Zijn verhalen waren een inspiratiebron voor velen.
Bijzondere relatie met de Jonge Democraten
Nypels had een bijzondere band met politieke jongerenorganisaties. Hij was voorzitter van de JOVD en had een warm hart voor de Jonge Democraten. Hij was een graag geziene gast op JD-congressen. Het steunfonds van de JD draagt zelfs zijn naam, de Erwin Nypels Stichting.
Zijn speciale band met de Jonge Democraten werd in het bijzonder zichtbaar toen Nypels zich in 1986 eigenlijk niet meer verkiesbaar wilde stellen voor het Kamerlidmaatschap. Een voorkeursactie van de Jonge Democraten overtuigde Nypels om toch nog één termijn Kamerlid te willen zijn. Het gevoel dat hij op een ‘jongerenzetel’ zat gaf hem, zoals hij het zelf formuleerde, ‘extra vleugels’.
Wij zullen Erwin Nypels missen. Vanaf nu zijn partijbijeenkomsten anders. Zonder zijn verhalen, zonder zijn analyse en zonder zijn warme betrokkenheid.
