Maidenspeech Stephan Neijenhuis

Voorzitter, het is een eer om hier vandaag te staan. Ik heb hier jarenlang als medewerker veel debatten mogen ondersteunen. Dan zit je daar op de achterste rij. Mijn plek is nu een rij daarvoor. De grap werd bij de beëdiging al gemaakt: al die moeite voor één meter.
Maar zeker om nu hier te staan, is een enorme eer en verantwoordelijkheid. Waarvoor ik alle kiezers van harte wil bedanken voor hun vertrouwen.

Voordat ik inga op de inhoud, vertel ik graag eerst iets over mijn achtergrond.

Toewijding en precisie
Mensen die mij goed kennen,  weten dat ik vrijwel mijn hele leven al in een koor zing. Het Kamerkoor Midden-Gelderland.
En hoewel ik mijn ouders altijd zorgden dat ik ook bij een sportvereniging zat, weet ik inmiddels: zingen in een koor is misschien wel de meest échte teamsport die bestaat.
Je kunt je niet verstoppen achter iemand anders. Je kunt niemand overschreeuwen. Je kunt het alleen écht samen doen, anders klinkt het niet.

Door iemand op te vangen als een inzet even misgaat. Door elkaar aan te moedigen als het, na lang oefenen, eindelijk lukt. Door elkaar aan te spreken.

En als iemand dan reageerde: “Ja, ik ga mijn best doen hoor!” Dan antwoordde onze dirigent steevast: “Je best doen? Dat is niet genoeg. Het gaat erom dat je het goed doet.” Dat vergt toewijding. En precisie.

Voorzitter, wees gerust: ik zal niet voor uw Kamer gaan zingen. Al zou een Tweede Kamerkoor misschien verrassend verbindend kunnen werken.

Maar ik zal wel met dezelfde toewijding en precisie mijn werk als Kamerlid trachten te doen.

Het begint bij de inhoud
Want Nederland is een prachtig land en we kunnen samen ontzettend veel. Maar er zijn ook grote problemen die te lang zijn vooruitgeschoven en om een grondige, rechtvaardige aanpak vragen. Daar wil ik vanuit deze Kamer aan bijdragen. En dat begint – altijd – bij de inhoud.

Als raadslid in Ede heb ik gemerkt dat je écht resultaat voor mensen niet vindt in de ophef van de dag, maar in politiek handwerk. Door dossiers in te duiken, door vragen te stellen, door goed te luisteren naar mensen.

Én door dat om te zetten in duidelijke keuzes en plannen. Waarbij problemen niet alleen op papier worden opgelost, maar in het land zelf. Met mensen, voor mensen.

Te lang zijn problemen blijven door sudderen: het woningtekort, het stikstofslot, het gebrek aan richting voor onze toekomstbestendige economie. Niet omdat politici niet hun best deden, in de woorden van mijn dirigent, maar omdat goede inhoudelijke resultaten uit bleven.
Het kabinet Rutte-III werd al ‘de laatste kans van het midden’ genoemd. Dat was acht jaar geleden. Daarmee zitten we nu diep in de blessuretijd van de verlenging. De politiek moet nú leveren.

Moedige keuzes voor arbeidsmigratie
Voorzitter, die urgentie voel ik ook bij het onderwerp van vandaag. Want ook arbeidsmigratie is zo’n dossier waar Den Haag al jaren over spreekt, nota’s over schrijft, en ronde tafels over instelt.
Maar wie buiten kijkt, ziet nog steeds mensen in het bos slapen  omdat ze als arbeidsmigrant uit hun huis zijn gezet zodra ze hun baan kwijtraakten. Hier in Den Haag, maar ook in Ede.

Je ziet nog steeds complete sectoren die draaien op onderbetaald werk uit het buitenland. Terwijl andere sectoren die cruciaal zijn voor onze welvaart  – de bouw, de zorg, de techniek – juist schreeuwen om talentvolle vakmensen.

Dat vraagt om een grondige herziening van de economie waar we voor kiezen. Laten we dáár met elkaar knopen over doorhakken.
En ja, dat vergt moedige keuzes. Laten we juist daarom niet alleen ons best doen. Laten we het goed doen. Op de inhoud. Voor de mensen die op ons rekenen.

Dat vraagt om een grondige herziening voor welke economie we nu precies kiezen. Maar in plaats van een debat daarover, hebben we vandaag een debat omdat een langverwachte maatregel om huis en baan beter te scheiden, waar al lange tijd geleden een knoop over was doorgehakt. En de dag na de verkiezingen, door een diep dubbel demissionair kabinet, opeens werd teruggedraaid. Daar heb ik nog vragen over:

Kan de minister uitleggen hoe deze weging is? Vooral ook vanuit het perspectief van het gehele kabinet dat zij vertegenwoordigt, dat in februari een besluit neemt en daar in oktober op terugkomt. Op basis waarvan?

Is de minister het eens dat deze regeling nog steeds afgeschaft dient te worden wanneer dat op een goede en zorgvuldige manier kan gebeuren? Of is deze maatregel wat haar betreft nu écht ingetrokken om niet meer terug te komen? Welke gedachte zat achter dit besluit?

Eerder is een motie van collega Paternotte aangenomen over bedrijfseffectrapportages. Wordt deze motie nu uitgevoerd? Zou die stok niet een veel betere manier zijn om goede huisvesting af te dwingen, dan de wortel van de inhouding die ook vaak terechtkomt bij bedrijven die hun zaken niet goed op orde hebben voor hun werknemers?

Arbeidsmigranten weten nog te weinig over hun rechten en mogelijkheden, ondanks het uitbreiden van de informatiepunten van Work in NL die ik ondersteun.

Hoe beziet de minister de rekentool die arbeidsmigranten helpt inzicht te krijgen in een redelijke huurprijs?

Voorzitter, laten we daarom vandaag niet alleen ons best doen, maar het eindelijk goed doen. Vanuit de inhoud. Voor alle mensen die op ons rekenen.