Vluchtelingen zijn niet de zondebok van onze problemen

Het is een klassieke politieke manoeuvre: schilder de ander af als zondebok en beschuldig hem van alles dat misgaat. Zo kun je zelf achterover leunen en de verantwoordelijkheid afschuiven, zonder dat je zelf iets hoeft te doen.
Helaas komen politici, die eigenlijk gekozen worden om problemen op te lossen, hier te veel mee weg en winnen ze zelfs stemmen met deze strategie.

Vandaag zijn vluchtelingen de zondebok. Zij krijgen de schuld van het vastlopen van het asielsysteem, het woningtekort en problemen in de zorg. Dit is oneerlijk, misleidend en zeer schadelijk. Als we niet oppassen, zullen vluchtelingen hiervoor moeten boeten.

Zomercolumn-Saloua-Chaara-zondebokken

Beeld: D66

Klinkklare onzin

Het migratiedebat is vaak compleet losgezongen van de realiteit. Het blijft verbijsterend hoe feitelijke onjuistheden vrij spel krijgen in dit debat.
Te veel politici verdraaien de feiten, te veel media nemen klakkeloos van alles over, te veel ngo’s en internationale organisaties blazen cijfers op om meer fondsen te werven en te veel wetenschappers houden zich op de achtergrond.

Neem bijvoorbeeld de instroom. Radicaal rechts spreekt steevast over een “asieltsunami” en een “ontwrichtende asielinstroom”: klinkklare onzin als je naar de feiten kijkt.

Slechts 11% van alle migranten komt als vluchteling naar Nederland. De overige 89% bestaat vooral uit mensen die naar Nederland komen voor werk, studie of de liefde. Ook het beeld van de hoogste asielinstroom ooit is onjuist.

De huidige aantallen zijn vergelijkbaar met die van een deel van de jaren negentig, hoewel je bij asielinstroom moeilijk kunt spreken van stijgende of dalende trends: het gaat met pieken en dalen.

Het idee dat Nederland meer doet dan andere landen in Europa klopt ook niet. Nederland zit qua aantal asielverzoeken op het EU-gemiddelde.

Zondebokpolitiek

De crisis in de asielopvang draait niet om aantallen, maar om politieke wil. Ze zijn het gevolg van politieke keuzes die het systeem compleet hebben laten vastlopen.
Door de afbouw van opvanglocaties, zorgt elke schommeling in de instroom opnieuw voor crises. En door de bezuinigingen op het COA en de IND is de wachttijd van een asielprocedure vaak ruim een jaar.

En laten we de woningnood niet vergeten. Niet alleen landelijk, maar ook in Amstelveen hoor je sommige raadsleden soms schaamteloos statushouders de schuld geven voor het tekort aan betaalbare woningen. Ook hier: onzin.

Hoewel er een verband is tussen asiel en woningnood (meer mensen betekent meer woningen nodig), is het effect van asielzoekers op de schaarste aan sociale huurwoningen veel kleiner dan populisten beweren.
Landelijk gaat slechts 10% van de sociale huurwoningen naar statushouders. In Amstelveen was dit vorig jaar 14%.

Zonder asielzoekers zouden er dus nog steeds jarenlange wachtlijsten zijn. De werkelijke oorzaak van het woningtekort is falend overheidsbeleid en de oplossing ligt simpelweg in het bouwen van meer betaalbare woningen op landelijke schaal.
Ik ben blij dat Amstelveen haar steentje bijdraagt door de komende tijd veel woningen bij te bouwen.

Grip op migratie

Ook ik wil meer grip op migratie, maar nooit ten koste van mensen die vluchten voor oorlog en vervolging. Voor hun opvang en plek in de samenleving zal ik, samen met mijn fractie, altijd staan en strijden. Altijd.

Wel moeten we aan de slag met een snelle terugkeer van asielzoekers uit veilige landen, kijken naar hoe we kansarme asielzoekers (vaak asielzoekers die al in een ander Europees land asiel hebben aangevraagd, of dit hadden moeten doen), zoveel mogelijk in grenslanden kunnen houden en gerichte keuzes maken over waar arbeidsmigranten nodig zijn.
Maar laten we alsjeblieft meteen onze asielketen eens serieus op orde brengen.

Verantwoordelijkheid nemen

Ook hier draagt Amstelveen haar steentje aan bij. Want spreidingswet of niet, wij blijven ons aandeel nemen in het opvangen van mensen die vluchten voor oorlog en vervolging.

Amstelveen zal naast de bestaande opvang van 420 vluchtelingen uit Oekraïne en 60 alleenstaande minderjarige jongeren, opvang bieden aan 300 volwassen asielzoekers. Dit heet verantwoordelijkheid nemen.