Voorzitter..
In mijn kinderjaren, de jaren 80 van de vorige eeuw, maakte ik mij zorgen over het milieu. We hadden te maken met zure regen en een steeds groter wordend gat in de ozonlaag. Op het jeugdjournaal leerde ik daarover en ook wat er tegen gedaan kon worden. Als kind kun je daar niet veel aan doen, anders dan proberen zelf zo weinig mogelijk schadelijke stoffen te gebruiken. En dat is ook wat we van de overheid te horen kregen: een beter milieu begint bij jezelf. Is dat wel zo? Begint een beter milieu bij jezelf, bij een kind? Het zal vast een heel klein beetje helpen. Maar wat echt heeft geholpen in het oplossen van de zure regen en het tegen gaan van een groter wordend gat in de ozonlaag zijn politieke keuzes. De keuze om bedrijven te verplichten geen schadelijke stoffen meer te gebruiken en er voor te zorgen dat producten op de markt die schadelijke stoffen niet meer bevatten.
En zo is het wat mij betreft ook met de milieuproblemen van nu. Moeten we van mensen vragen om bij alles de duurzame keuze te maken? Wat mij betreft moeten we de duurzaamste oplossing de meest logische keuze maken. Dat betekent dat onze energie bestaat uit zonne-energie en windenergie. Dat als je in Europa reist de trein de goedkoopste en liefst ook snelste optie is. En dat als je in de stad ergens moet zijn lopen en de fiets de meest praktische optie is.
Dat betekent wel dat we keuzes moeten maken. We geven de fietser en voetganger voorrang en we geven ze meer ruimte in de openbare ruimte. Die ruimte willen we niet ten koste laten gaan van groen en dus kiezen we ervoor de auto minder ruimte te geven. Het blijft mogelijk een auto te hebben en daarmee in de stad te rijden, maar dat de auto overal makkelijk en snel kan komen is niet langer een vanzelfsprekendheid.
Ik ben er trots op dat we in Amersfoort die keuze durven te maken. Dat gaat niet vanzelf en dat doet soms ook een beetje pijn. Maar we krijgen er ook iets voor terug. Meer groen, betere gezondheid, schone lucht, meer ruimte voor spelende kinderen en een aantrekkelijke straat, buurt, wijk en stad.
Deze keuze die we nu maken maken we niet alleen voor onszelf, voor nu, maar ook voor de volgende generatie en de generaties daarna. Tegelijkertijd moeten we ook kritisch zijn op de uitdagingen die er nog liggen. Om mensen uit de auto te krijgen moet er een grote verbeteringsslag gemaakt worden voor het openbaar vervoer. De bus moet in Amersfoort vaker rijden, net als de treinen van en naar de Amersfoortse treinstations. Waarbij we out of the box denken en het idee van een tram of metro niet schuwen. Een stad met binnenkort 180.000 inwoners waarbij de auto de laatste mobiliteitsoptie is kan niet zonder uitgebreid en hoogwaardig openbaar vervoer.
Gelukkig gaat deze kadernota niet alleen over mobiliteit, maar zijn er meer keuzes die gemaakt worden voor nu en voor volgende generaties. Zo bouwen we huizen in nieuwe en oude wijken, voor mensen die nu en in de toekomst op zoek zijn naar een woning.
Gaan we door met de energietransitie en faciliteren we meer wind- en zonne-energie. Een grote zorg die we daarbij hebben is netcongestie. Tegelijkertijd moeten we er voor zorgen dat dit ons niet afremt in het behalen van onze doelen en moeten we creatief zijn in mogelijke oplossingen. Ook als die in eerste instantie geld kosten. Na het reces praten we graag met de andere fracties over deelneming in Stedin als één van de opties om netcongestie op te lossen.
De energietransitie gaat niet alleen over duurzame opwek. We proberen ook samen met inwoners te komen tot verduurzaming van woningen. Daarbij snijdt het mes aan twee kanten. Inwoners kunnen besparen op de hoge energierekening en tegelijkertijd zorgt dit voor een duurzamere stad.