Dat politici elkaar de maat nemen, is niets nieuws. Sterker nog, een gezonde wrijving tussen machthebbers en controleurs van de macht – de zoveel besproken macht en tegenmacht – is cruciaal voor het functioneren van een democratie. Maar zoals met alles, als er ‘te’ voor staat, gaat het mis. Te veel wrijving maakt dat grenzen worden overschreden. Dat dat gebeurt in het debat is op zichzelf al niet goed, maar wat het nog erger maakt, is dat de woorden van politici verstrekkende gevolgen hebben. Mijn eigen partijleider werd thuis bedreigd door een fakkeldragende coronademonstrant; dezelfde man die eerder oud-VWS-minister Hugo de Jonge bedreigde. PVV-leider Geert Wilders kan geen stap zetten zonder beveiligers en het partijkantoor van Forum van Democratie aan de Herengracht in Amsterdam is onlangs bekogeld met een verfbom.
De woorden van politici hebben directe gevolgen in de maatschappij. In die maatschappij zijn de tegenstellingen de laatste jaren toegenomen. Bij demonstraties wordt steeds vaker een kookpunt bereikt waardoor de ME moet ingrijpen en charges moet uitvoeren. Dat veroorzaakt weer agressiviteit richting politiemensen en andere hulpverleners. Deze negatieve spiraal moet doorbroken worden en daar hebben wij allemaal een rol in te spelen, politici voorop.
Dat brengt me terug bij onze valentijnsactie. Natuurlijk waren de verhalen van teleurgestelde dorps- en gemeentegenoten een eye-opener, maar de meeste reacties waren juist positief. Mensen waardeerden ons gebaar, ook mensen die niet op onze partij stemmen. Dat is mooi. Wat ik daarvan geleerd heb? Aardigheid kost geen tijd. En ook geen geld. Een simpele ‘goedemorgen’ of ‘hoe gaat het’ zijn vaak genoeg om iemand een fijne dag te bezorgen. Ook als je het niet met iemand eens bent, kun je vriendelijk blijven. Je hoeft iemand niet de huid vol te schelden. Je kunt ook gewoon aardig zijn.
Gelukkig zijn de tegenstellingen in de Waalwijkse politiek nog lang niet zo heftig als in Den Haag. Maar toch, als ik uw stem krijg en de komende vier jaar als Gemeenteraadslid voor een mooiere gemeente mag zorgen, mag u me aan deze column houden.
Aardigheid kost geen tijd (en geen geld)
Zaterdag 12 februari hebben we namens D66 Waalwijk valentijnskaarten met bloemenzaadjes uitgedeeld in Waspik, Sprang-Capelle en Waalwijk. We kregen hartverwarmende reacties, maar ik werd ook op niet mis te verstane wijze op de voorbeeldfunctie die wij als politici hebben gewezen. Meerdere mensen vertelden me dat ze niet meer gaan stemmen omdat politici toch niet luisteren en vooral bezig zijn met moddergooien en elkaar de maat nemen. Ik kan ze geen ongelijk geven. Ook ik kijk soms met plaatsvervangende schaamte naar debatten in de Tweede Kamer. Grof taalgebruik, op de man spelen en dreigen met tribunalen. Je vraagt jezelf af wanneer het dieptepunt eindelijk bereikt is.