Loes ten Dolle: Voorlopen in de Achterhoek

tekst Caïne Roland
Dit stuk verscheen in februari 2022 in Democraat, het ledenblad van D66.

“Ik zag bepaalde problemen in de samenleving en de gemiddelde grijze man in de gemeenteraad deed er niks mee”, vertelt Loes ten Dolle over de reden dat ze de politiek instapte. Als jonge vrouw liep ze regelmatig tegen een conservatieve muur aan. “ ‘Zo deden we het, zo houden we het’ meende men. Lastig om als iemand van begin twintig niet echt serieus genomen te worden, ik ben ook gewoon volksvertegenwoordiger. Het gaat hard en niet altijd op de inhoud.”

Rond Winterswijk wonen veel boeren en er ligt onder andere beschermd natuurgebied. “Dat maakt het uitdagend om klimaat, natuur, biodiversiteit en boerenland te balanceren,” vertelt Ten Dolle. Tijdens de boerenprotesten had ze daarom regelmatig boze mensen achter zich aan. “In plaats van te denken dat ik er niets mee kon, ben ik langsgegaan bij boerderijen. We zijn het niet eens geworden op inhoud, maar ze zeiden: ‘Je bent wel de eerste die deze kant opkomt en het gesprek mogelijk maakt.’ Nu is er nog steeds veel wederzijds respect. Op Twitter zeiden ze eerst ‘Rot op!’ en nu ‘Misschien moet je haar naar Den Haag halen, zij gaat tenminste het gesprek aan.’ ”

Helaas zijn niet alle Twitteraars positief over Loes ten Dolle. Ze ontvangt regelmatig beledigingen en zelfs doodsbedreigingen. Wat ze daarmee doet, hangt af van het moment: “Soms ga ik er sarcastisch op in: ‘Zeg maar wanneer mijn kop moet rollen, dan doe ik make-up op.’ Soms negeer ik het, soms spreek ik uit dat deze zaken niet oké zijn. Dan laait het vaak weer op, net als rond de verkiezingen. Toch weiger ik botweg deze manier van met elkaar omgaan te zien als een onderdeel van politiek actief zijn.”

“Er was al polarisatie in de samenleving, door corona komt dit sneller aan de oppervlakte,” zegt ze. Ze denkt dat dit de reden is dat ze dit soort haat ontvangt: “Ik ben dan de schietschijf. In zo’n kleine gemeenschap weet iedereen waar je woont. Dat is een verschil. Daarnaast heb ik het D66-stempel op mijn hoofd. We worden al snel gezien als elitaire randstadpartij. Terwijl er bij D66 juist altijd iemand zit waar je je mee kan identificeren.”

Ten Dolle vertelt dat D66 voor haar klaarstaat als het lastig is. “Dat is echt onze kracht. We zijn goed georganiseerd. Je mag zijn wie je wil zijn, een heel belangrijk uitgangspunt. De kracht van het individu bepaalt de capaciteit, in plaats van andersom.”

“Zolang ik mezelf in de spiegel aan kan kijken, kan ik gewoon doorgaan”, zegt ze. “Als ik gekozen word, zijn er meer dan duizend mensen die me daar willen hebben. Anders stemmen ze niet op me. Dat neem ik serieus en dan ga ik door. Degene die het hardst roept, klinkt het luidst.” Broodnuchter sluit ze af: “Ik heb in ieder geval een hele lieve hond, die vindt me altijd leuk wanneer ik thuiskom.”