Carin’s gedachtenreeks: Het college als brokkenpiloot

Op veel dossiers gaat het namelijk op dit moment goed mis. Hier zijn dan ook meerdere redenen voor, die haaks staan op het nieuwe elan wat het college wilde gaan uitstralen. Zo zullen de problemen rondom korfbalvereniging Madjoe niet verholpen zijn, omdat ze nog maar één extra seizoen in hetzelfde gebouw mogen blijven zitten. Dit voorbeeld getuigt van een niet welwillende houding voor het zoeken naar een totaaloplossing: het wél streven naar een gezond en goed sportbeleid, maar níet met een huisvestingsoplossing komen voor deze succesvolle korfbalvereniging. Voor ons als sociaal-liberalen geldt echter het principe dat als je streeft naar een gezond en goed sportbeleid, je vanaf begin tot eind op een sociale manier met de korfbalvereniging blijvend zoekt naar een langdurige oplossing. Helaas speelt dit probleem ook bij veel Kattukse basisscholen die snakken naar fatsoenlijke lokalen, en een concrete aanpak ontbreekt hiervoor evenmin.

Ook los van het zwalkende sportbeleid ziet D66 Katwijk dat de gemeenteraad niet actief wordt geïnformeerd over het toekomstig cultuurbedrijf. Hier is sprake van het stuklopen van een langdurig huisvestingsprobleem waar het college, bij monde van de wethouder Cultuur, zich liever verantwoord via de pers dan richting de raad. In hoeverre neem je de raad dan serieus die gaat over het geven van een klap op de begrotingsplannen van het college? Mijns inziens niet, en zeker niet vanwege het bestaande idee van het college om raadsbreed op te trekken en daarbij de raad serieus mee te nemen in dit soort huisvestingsproblemen. Immers wijs ik het college er ook op dat niet het college maar de raad de belangrijkste financiële beslissingen dient te nemen. We nemen als fractie dan maar aan dat het college ‘lerende’ is, en een visie op dit moment daarvoor ontbreekt. Oude politieke tijden herleven dus weer bij het huidige college.

Als het plan niet werkt, dan moet je dát veranderen en niet het doel. Daar gaf onze fractie tijdens de afgelopen begrotingsbehandeling gehoor aan. Als het participatiebeleid op de schop moet (doel) maar een referendum (plan) te veel is gevraagd voor sommige fracties, dan veranderen we dat idee. D66 Katwijk wil dat het recht op burgeramendement er komt. Dit geeft elke inwoner de kans om inhoudelijk betrokken te raken en zijn/haar invloed uit te oefenen op de plannen van het college. In Katwijk zien we namelijk hoe ‘schijnparticipatie’ de boventoon voert. We zien namelijk dat inwoners de gemeente vaker betrapt op plannen die al voortijdig gemaakt zijn, om vervolgens achteraf aan inwoners te vragen wat ze hiervan vinden. Op deze manier betrek je inwoners en verenigingen niet op serieuze wijze bij (nieuw) beleid. Sterker nog: de kloof tussen de gemeente en inwoners zal hierdoor alleen maar toenemen.

Als voorbeeld kunnen we de huurregeling van wijkvereniging NNO met de gemeente noemen. Wijkvereniging NNO huurt het pand van de gemeente en heeft eerder te horen gekregen dat deze huur verlengd zou worden tot 31 december 2022 om een oplossing te vinden. De gemeente was eerder voornemens om het pand te verkopen aan muziekvereniging de UNI waarbij de wijkvereniging dan zou huren van de muziekvereniging. Het college besluit daar nu vanaf te zien en nu is voortzetten van de verhuur van het pand een optie. D66 vindt dat hier de spelregels achteraf door het college (via de gemeente) worden verandert waardoor de wijkvereniging in de problemen komt. Op deze manier zet je de wijkvereniging, en dus onze inwoners, niet op plek één. Is dit sociaal te noemen? Dat valt te betwijfelen, want veelvoudig worden Kattukse verenigingen door deze manier van handelen geraakt en baart het zorgen voor ontbrekend toekomstperspectief.

Ik denk persoonlijk dat je zowel de wijkverenigingen als individuele inwoners op een hoger voetstuk zet door te werken met een burgeramendement. Laat hen zélf beslissen wat ze voor hun wijk belangrijk vinden en geef daarbij als college de opties en ruimte om te werken met een eigen wijkbudget. Dit is een haalbare en realistische manier om de kloof tussen de gemeente met onze inwoners te verkleinen door actief iedereen te betrekken bij (nieuw) beleid. Zolang de Kattukker gemotiveerd raakt haar bevinding over de gemeente om te zetten in constructieve ideeën, zal ze naar mijn mening ook geïnteresseerder raken om samen problemen aan te pakken. Hier ligt dan ook een serieuze uitdaging voor het burgeramendement.

Zoals eerder gezegd mist het college een visie en dus kompas. Hoe ze nu vliegt getuigt eerder van een brokkenpiloot dan een ervaren stuntpiloot. Bewust noem ik het woord stuntpiloot, omdat ik vind dat je durf en lef moet tonen om de vele problemen waar Katwijk nu al mee kampt (en de problemen die nog volgen) effectief op te lossen. Dit doe je sámen met de raad, inwoners én verenigingen. Benoem daarin ook de positie die je voor de raad, inwoners en verenigingen binnen beleid geeft. Op welke plek staan we en op welke manier mogen we serieus meebeslissen? Probeer daarin ook te werken met een visie waarin je eerlijk toegeeft waar de knelpunten zitten en welke scenario’s ervoor nodig zijn om deze op te lossen. Je fouten toegeven geeft voor mij juist aan dat je jezelf kwetsbaar wil opstellen. Een manier om het gesprek te openen voor hoofdpijnkwesties en toe te werken naar oplossingen.

Zolang het college als brokkenpiloot handelt, kan ik niets anders doen dan haar te bekritiseren en daarbij mee te geven hóe het beter kan. Of in ieder geval in de richting waarbij we allemaal gehoord worden en serieus mogen meedenken. De vraag is of het college hiervoor openstaat, maar ik zal in ieder geval mijn wil tonen om mee te denken en te besturen. Dát hoort namelijk bij het nemen van verantwoordelijkheid voor en namens onze inwoners en verenigingen.