Het woord van de avond: “integrale aanpak”

De gemeenteraad heeft de rekenkamer opdracht gegeven om een onderzoek in te stellen naar het toezicht- en handhavingsbeleid van de gemeente Epe en dan vooral naar de doeltreffendheid en doelmatigheid hiervan.

Deze opdracht ontstond mede naar aanleiding van diverse dossiers die in de vorige bestuursperiode voor maatschappelijke en ook politieke discussies zorgden.

Het rapport is duidelijk en degelijk opgesteld – hierin wordt ook opgemerkt dat de relevante ambtenaren hun werk correct uitvoeren – dat vonden wij dan ook belangrijk om te benoemen. Dat betekent dat het bestuur van de gemeente aan zet is om wijzigingen in de manier van werken aan te brengen.

We omarmen het advies van de rekenkamer en stemden dan ook voor de beslisnota om het college opdracht te geven een uitvoeringsplan op te stellen, onze inwoners en ondernemers meer te betrekken aan de voorkant en om de raad halfjaarlijks te informeren over dit programma. Het raadsbesluit werd dan ook aangenomen. Een motie van aanmoediging van het lokaal CDA om hier ook nog eens meer integraal naar te kijken, ook al lag dat eigenlijk al wel verscholen in de tekst van het rapport, werd ook aangenomen.

Het beste nieuws hieromtrent was natuurlijk dat onze wethouder Annemiek van Loon kon vertellen dat vooruitlopend op dit rapport, het college, en daarmee in praktijk ook onze ambtenaren hier al mee aan het werk zijn om een Handhavings Uitvoerings Programma (HUP) op te stellen. Met alle uitleg van de wethouder hieromtrent, blijkt voor ons wel weer dat er een frisse wind waait door het college.

Op dit onderwerp hebben we onze complimenten gegeven voor de inhoud en vooral ook de leesbaarheid en duidelijkheid van het plan. En daar waar we de eerste focus op jeugd en jongvolwassenen begrijpen, gezien de ontwikkeling van de hersenen, hebben we het college ook gevraagd om de grote doelgroep van boven de 24 niet volledig uit het oog te verliezen, overigens zonder daarbij te betuttelen. Dit zeker na het recente nieuws dat er 75% meer beschonken bestuurders zijn aangetroffen in onze gemeente.

We hopen dat hier rekening mee gehouden gaat worden, zonder de focus te verliezen op de eerder genoemde doelgroep.

De raad wordt gevraagd om het bestemmingsplan te wijzigen van “Wonen” naar “Maatschappelijk”, zodat er in het landhuis en koetshuis woonzorgappartementen gerealiseerd kunnen worden voor mensen met een ZZP4 indicatie. Dit zouden o.a. mensen kunnen zijn met een vorm van dementie, bv. Alzheimer.

Voor ons een heel goede zaak dat een project als deze (nu eindelijk) van de grond komt. We hebben momenteel veel crises in onze maatschappij, maar de vergrijzing is daarvan wellicht één van de meest vergeten/onbenoemde. Dit terwijl vergrijzing één van de meest voorspelbare ontwikkelingen is – deze zal de komende 20 jaar alleen nog maar toenemen en iedereen heeft er mee te maken: van werkgevers tot woningbouwvereniging, maar zeker in de zorg.

Dus dat dit project tot realisatie komt, juichen we alleen maar toe. Toch uiten we een zorg. De bestemming wordt afgegeven voor 20 appartementen, terwijl er op de eerste tekening maar 19 appartementen staan. In de commissievergadering stelden we al de vraag waarom dit zo is. De wethouder antwoordde heel helder dat de reden was zodat de ontwikkelaar eventueel alsnog 20 appartementen zou kunnen inpassen als dit toch nog nodig zou zijn, en hiermee zou dan een groot deel van de gemeenschappelijke ruimte opgeofferd worden.

Alzheimer Nederland pleit juist vurig voor het incorporeren van gemeenschappelijke ruimtes in dit soort projecten, omdat dit een grote positieve invloed heeft op levensstandaard van Alzheimer patienten. We hebben de ontwikkelaar dan ook op het hart gedrukt om dit goed in het oog te houden en niet per definitie te kiezen voor een financieel groter gewin. We hebben overwogen om een amendement in te dienen om de bestemming aan te passen naar 19 appartementen, echter wisten we van te voren dat hier te weinig steun voor zou zijn en wilden we het proces ook niet vertragen. Juist omdat deze voorziening belangrijk is.

Wel hebben we om toezeggingen gevraagd van het college om bij toekomstige soortgelijke projecten rekening te houden met deze standpunten van Alzheimer Nederland. De wethouder kon een verplichting voor ontwikkelaars niet toezeggen en kon enkel aangeven dat alle plannen zullen worden getoetst aan bestaand beleid. Op de vraag of dit dan in de nieuwe Woonagenda wordt meegenomen, bleek dat dit in een andere beleidsdomein wordt behandeld, namelijk bij het sociaal domein. Ook hier hebben we dan ook gevraagd om een integrale aanpak tussen het ruimtelijk domein en het sociaal domein als het gaat om dit soort projecten en daar waar dat mogelijk is.

We zullen dit soort zaken blijven toetsen en onderzoeken waar we actief kunnen bijdragen aan beleid op dit vlak. Ten slotte krijgt 1 op de 5 mensen zelf dementie en is het momenteel zelfs de snelst groeiende doodsoorzaak in ons land. Een goede levensstandaard is dan ook van grote waarde.