Een duivels dilemma

Wat staan we hier voor een duivels dilemma. We zijn gedeeltelijk begonnen met slopen van de Drommedaar en nu blijkt dat de kosten om de Drommedaar weer aan te bouwen en te herstellen ruim twee keer zo hoog uitvallen. En er is geen weg terug: zo laten staan kan niet. Ik kreeg al de suggestie ‘slopen’ door een inwoner ingefluisterd, maar dat kan mijn hart niet verdragen.

Het doel is duidelijk: we willen de aantrekkingskracht van het centrum vergroten, met beeldbepalende stadsvilla’s in de entreezone. Maar de entreezone van wat eigenlijk? Naar een park dat langzamerhand leegloopt. In onze ogen van een mooi groen openbaar park, vol cultuur, waar Loods 13 zat als theaterschool met een geweldige onderliggende maatschappelijke functie, met Twessers, een geweldig theehuis met de vriendelijkste bediening die je je kon wensen, door mensen met een afstand tot de banenmarkt, die daar konden laten zien hoe talentvol ze waren in de omgang met hun gasten, een kinderboerderij waar afgedankte dieren een tweede kans kregen.
Het lijkt of ik nu afwijk van het onderwerp, maar wat we als D66 Emmen duidelijk willen maken is dat er goed naar de verhouding in de investering moet worden gekeken.

Het CBK en de waterpartij gaan veel geld kosten, de kosten van de entreezone vallen fors hoger uit. Die mooie panden moeten we koesteren, maar staat deze totale investering nog in verhouding tot de investering die we willen doen in de dorpen en de wijken, de woningbouw, de klimaattransitie? En in verhouding tot wat we willen voor het rensenpark?

Terug naar de Drommedaar. Want dat is de vraag van vanavond: er moet 7 ton bij, en hiervoor is de oplossing om de dekking dan volledig uit de huur te onttrekken, in plaats van de eerder gestelde veilige 50%. Hiervoor moet dus een ondernemer, naast de investering in de inrichting van een nieuwe keuken, zo’n 5 tot 6 duizend euro per maand kunnen ophoesten. We leven in een onrustige wereld. Wat doen we als na een korte tijd blijkt, dat dit niet is op te brengen? Gezien dit restaurant geen publieke instelling is, wat doen we met alle maanden dat er geen verhuuropbrengsten zijn? In het voorstel staat ook al dat we er rekening mee houden dat het pand misschien niet verhuurd gaat worden. Dus gaan we over naar de tweede mogelijkheid: verkopen. Wat zou volgens de wethouder de verkoop van dit pand kunnen opleveren?

We hechten waarde aan de markante panden en zouden het heerlijk vinden als er voor de dromedaar weer een terras kan zijn, op deze zonnige plek. Maar we denken dat de investering niet meer valt uit te leggen, terwijl het Rensenpark daarachter leeg loopt. Steek het geld in de mensen, niet in dure gebouwen die door culturele ondernemers en ondernemers met maatschappelijke doelen, niet meer te betalen zijn.

Drommedaar

Mijn fractiegenoot mevrouw Stulp noemde het besluit dat nu voorligt tijdens de commissievergadering een duivels dilemma, omdat het Rensenpark ons bijzonder waardevol is, en omdat wij wel degelijk willen meedenken over een entreezone die recht doet aan alle overgebleven bewoners van het Rensenpark, en onze bijzondere historie. Wij hadden om die reden als fractie de oprechte hoop dat onze twijfels tijdens de commissievergadering weggenomen zouden worden, maar helaas is dat niet het geval geweest.

Wij missen nog steeds een goede uitleg over hoe het nu kan dat de kosten zo enorm uit de pan zijn gestegen. Wij vinden de financiële onderbouwing om alle lasten te dekken uit toekomstige huuropbrengsten niet alleen onverstandig, maar ook verre van zeker, omdat de wethouder in ieder geval ons niet heeft kunnen geruststellen dat er voldoende belangstelling is. Wij vinden het vrijwel onmogelijk om nog aan onze inwoners uit te leggen dat we nu zoveel miljoenen in het entreegebied steken, terwijl de rest van het Rensenpark leegloopt, en er op veel andere plekken in de gemeente ook flinke investeringen nodig zijn. En wij zien nog genoeg andere opties, omdat ook bij verkoop voorwaarden gesteld kunnen worden aan de toekomstige invulling, én omdat wij denken dat er meer invullingen mogelijk zijn die recht doen aan de bijzondere plek van dit pand, dan alleen een restaurant in een hoger segment.

Kortom, een duivels dilemma is het allang niet meer.

Facet

D66 kan zich vinden in het besluit dat voorligt. De vragen die we wel hadden, zijn tijdens de commissievergadering voldoende beantwoord. De reden dat ik hier nu toch sta, is omdat wij ons geërgerd hebben aan het geschetste beeld dat er zogenaamd te veel geld naar Facet zou gaan, dat de kunst- en cultuursector niet in staat zou zijn om een gezonde bedrijfsvoering te hebben en dat er niet kritisch wordt gekeken naar de verantwoording, en dat kunst en cultuur wordt platgeslagen tot een linkse hobby, die vooral veel geld kost.

Niets is natuurlijk minder waar. Facet doet ontzettend belangrijk werk dat veel verder gaat dan het uitlenen van boeken. Onze inwoners kunnen er terecht met vragen over geld, dwalende jongeren vinden er een anker, bedrijven kunnen er bijeenkomsten organiseren, creativiteit wordt gefaciliteerd, er is ruimte voor verdriet en herstel, senioren kunnen er terecht met digitale zaken, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bovendien wordt met deze verhuizing van Facet ook beoogd dat een lelijke pukkel in ons centrum weer bewoond en gekleurd wordt, wat goed aansluit bij de bredere aanpak van het gehele gebied tussen Markt en Weiert, en bieden we ruimte voor woningen op een fantastische plek in het centrum op de oude locatie van de bibliotheek.

Kortom, wij voelen er helemaal niets voor om het Facet op voorhand onmogelijk te maken om aan alle ambities te voldoen door ze nu al allerlei middelen af te pakken door aan dit besluit te schaven, en wij willen in ieder geval duidelijk maken dat D66 vol achter de kunst- en cultuursector in Emmen staat, en ook zeker achter Facet.