Zendmast Aalsmeer Oost

Iedereen was het er over eens dat de bestaande dekking voor het mobiele verkeer in Aalsmeer Oost al lange tijd onder de maat was.

Een eerdere mast die een goede dekking gaf moest worden verwijderd om plaats te maken voor nieuwbouw. Daarna is een tijdelijke mast geweest die de dekking in de tussentijd moest oplossen. Dit tot er opnieuw een mast zou kunnen worden geplaatst die weer voor een optimale dekking zou zorgen.

Deze tussentijdse mast was echter niet krachtig genoeg zodat er in grote gebieden van Aalsmeer Oost problemen waren met de mobiele ontvangst.

De nieuwe zendmast zoals die nu is goedgekeurd voldoet aan alle voorwaarden en zal gaan zorgen voor een optimale dekking voor het hele gebied van Aalsmeer Oost, – Nieuw Oost en Green Park (en delen van Amstelveen). Dit betekent dat heel Aalsmeer opnieuw een goede mobiele dekking gaat hebben.

Het verschil van mening, dat uiteindelijk ook leidde tot een verdeelde stemming in de raad, ging over de plaats waar de mast zou moeten komen te staan.

Uit de stukken bleek dat de keuze gemaakt was op basis van de meest optimale locatie. Deze locatie zou zorgen voor de beste spreiding en de beste ontvangst binnen het hele gebied.

Weliswaar waren er binnen de cirkel van mogelijkheden van zo’n 100 meter nog een paar plekken te vinden. Maar dat zou ten koste gaan van óf de al schaarse parkeerruimte bij de Bloemhof, óf op een plek komen waar een uitbreiding van de sporthal gepland staat.

Het plaatsen van een mast van die hoogte op een gebouw kan niet vanwege de verankering die een mast van die hoogte nodig heeft. Wanneer een mast van die hoogte op een gebouw geplaatst zou worden zou deze het dak beschadigen, of zou het zo duur worden dat het niet te betalen zou zijn.

Niettemin vonden enkele fracties dat er toch een andere locatie te vinden zou zijn. De mast zou toch op een gebouw geplaatst kunnen worden, of de mast zou elders op Green Park geplaatst kunnen worden.

Als D66 blijven we graag dicht bij de feiten.

De objectieve analyse gaf aan dat de gekozen plek de beste plek was.

Het plaatsen op een gebouw was niet mogelijk (zie hierboven) en een andere locatie op Green Park zou leiden tot een slechtere dekking waarbij er op plekken aan de Oosteinderweg, de Aalsmeerderweg en in de Oosteinderdriehoek geen goede ontvangst voor mobieltjes zou zijn.

Waar we wel een probleem mee hadden was de manier waarop Vodafone de participatie had opgezet.

De Omgevingswet schrijft voor dat aanvragers zelf de participatie moeten organiseren voor de veranderingen die ze willen aanbrengen.

Vodafone had een groot aantal huishoudens (zo’n 350) van hun plannen op de hoogte gebracht en uitgenodigd om hun mening te geven. Dit terwijl Vodafone zou hebben kunnen weten dat de enigen die hier een probleem mee zouden hebben de tegenoverliggende huizen zouden zijn (uiteindelijk hebben 6 huishoudens een bezwaar ingediend – allen direct tegenover de geplande mast).

Hiermee werd de suggestie gecreëerd dat slechts 6 op de 350 tegen de plaatsing van de mast waren. Oftewel 1,7% – terwijl die 6 tegen de 100% van de huishoudens zijn die daadwerkelijk last zullen hebben van de mast.

Tegelijkertijd verwees Vodafone degene die bezwaar maakten direct door naar de gemeente. Ongeacht de inhoud van het bezwaar gaf Vodafone een standaardreactie dat de bezwaarmakers het verder maar met de gemeente moesten uitvechten.

Dit is uitdrukkelijk niet de bedoeling van de nieuwe Omgevingswet. Er moet een oprechte dialoog tot stand worden gebracht tussen de initiatiefnemer en de belanghebbenden voordat er een aanvraag wordt gedaan voor wat voor een verandering dan ook.

De bedoeling is dat er door dit proces er minder regels hoeven te zijn en dat er minder conflicten richting Raad van Staten worden gebracht.

Vodafone heeft gefaald op dit punt en er hierdoor gemaakt dat er (opnieuw) conflicten zijn ontstaan die voorkomen hadden kunnen worden.

Probleem is echter dat de regels rond de nieuwe Omgevingswet nog niet in steen gehouwen zijn. Naar de letter heeft Vodafone voldaan aan de verplichting tot (een zekere mate van) participatie.

Op die basis moesten we dus, strikt formeel gesproken, akkoord gaan met het voorstel. En zou dat in principe ook een volgende keer moeten gebeuren – er is immers voldaan aan alle formele regels. En we leven in een rechtstaat en kunnen dus niet willekeurig dan weer wel, en dan weer niet akkoord gaan met voorstellen.

Over dat laatste ontstond nog een kleine discussie met GroenLinks die niet wilde begrijpen wat de regels van een rechtstaat inhouden en dat je daarmee ook impopulaire beslissingen moet nemen.

Als D66 weten we echter dat je in de afweging van het algemene belang tegenover het private belang soms een voor sommigen vervelende beslissing moet nemen. En dat willekeur te allen tijden moet worden voorkomen – ook al is willekeur vaak de makkelijke oplossing. (Totdat je zelf het slachtoffer van willekeur wordt natuurlijk…)