Lees hieronder de inbreng van raadslid Sander van Diepen:
“Voorzitter, normaal sta ik met enthousiasme voor u. Om bevlogen te spreken over wat we gaan bouwen voor Leiden. Maar als politicus kan je niet altijd enkel je dromen delen, en moet je ook je twijfel durven tonen. Want ik kan u best vertellen dat wat voorligt een worsteling is.
Afgelopen jaar heb ik mij stevig vastgebeten in dit dossier. Vele gesprekken gevoerd op vele avonden. En bij elke maatregel die werd besproken waren net zoveel tegenwerpingen te maken. En continue voel ik die worsteling. Maken we de beste keuze voor de meeste mensen? Zijn we de juiste weg ingeslagen?
In 2018 kregen we een duidelijke opdracht mee vanuit Leiden. Zorg voor verkameringsbeleid. Iedereen is het erover eens dat er duidelijke voorwaarden moeten komen. Voorwaarden die wat doen aan de overlast. Voorwaarden die onveilige panden aanpakken. Maar die regels moeten wel goed uitpakken voor de gehele stad.
Geen student op straat was en is ons uitgangspunt. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We dachten met de overgangsregeling de golden ticket te hebben. Maar het leverde onuitvoerbare schijnveiligheid. Waarbij student en stad niet gebaat zijn.
Dan kan je aan de zijlijn staan, en roepen dat het anders moet. Maar uiteindelijk wordt er een keuze gemaakt. En is de vraag aan welke kant van het risico je gaat staan? Dan moet je verantwoordelijkheid nemen. En tot zorgvuldige voorwaarden komen die je kan uitleggen aan de stad.
In de basis ligt er een goed pakket aan maatregelen. Die uitgaan van bouwkundige eisen, goed verhuurderschap en gedragsregels. Na inspraak van studenten is er de hardheidsclausule ingevoerd. Waardoor meer maatwerk mogelijk wordt. En lopen er goede gesprekken met DUWO voor gedupeerde studenten.
Toch blijven er enkele dillema’s open. Van te generieke eisen. Waardoor onnodig panden moeten sluiten. Daarom dienen wij enkele voorstellen in. Allereerst stellen wij samen met de VVD en CDA voor om de afstandseis eruit te halen. Deze maatregel schiet zijn eigen doel voorbij. En andere gemeenten bleek dit tot ongewenste spreiding te leiden. We vragen samen met Partij Sleutelstad voor meer maatwerk bij de interne fietsenstalling. Waarbij we ruimhartig de hardheidsclausule hanteren als er een redelijk alternatief aanwezig is.
Bij de huidige straatquota verwachten we een verschuiving van verkamerde panden naar wijken waar nu nog geen studentenhuizen zijn En het onnodig ontkameren in de wijken waar verkamerde huizen altijd al waren. Daarom dienen we twee varianten in met dezelfde gedachte. Verkamering in de binnenstad niet onnodig beperken opbasis van kwantiteit en de verschuiving naar de suburbane wijken
voorkomen.
Wij hebben lang gesproken over alle voor en nadelen. We denken dat dit de betere regels maakt. Voor zowel studenten, als omwonenden. Door in te zetten op kwaliteit in plaats van kwantiteit. En verspreiding naar de wijken voorkomen. Want zoals de Mare het mooi omschreef:
Als je graag in het stadshart woont, moet je niet bang zijn dat je het af en toe hoort kloppen.”
Verkamering: botsende idealen in de Gemeenteraad
Afgelopen avond sprak de Gemeenteraad over het aanstaande verkameringsbeleid. Een goede discussie, maar nog niet met de volledige cijfers. Want hoeveel panden zijn verkamerd in de binnenstad? En wat zijn de gevolgen van de regels die we aannemen?
D66 wil deze belangrijke keuze maken op basis van de exacte cijfers per straat, in plaats van schattingen per wijk. Daarom hebben we het debat voor twee weken opgeschort. Op dinsdag 17 december komt de Gemeenteraad weer bij elkaar.