Rianne Bosch

Rianne Bosch - Beeld: Anne Brassien

Maak kennis met Rianne

  • 35 jaar
  • Amersfoort
  • Harderwijk, Zeebuurt
  • Zij/haar

Ik ging uit, maakte vrienden en leerde mezelf kennen in Harderwijk. Ik ontmoette mijn liefde in Harderwijk. Ik studeerde af wonende in Harderwijk. Ik kocht mijn eerste huis in Harderwijk. Ik werd moeder in Harderwijk. Ik vond mijn plek in het onderwijs in Harderwijk en startte mijn praktijk in Harderwijk.

Graag zou ik verder willen bouwen aan een Harderwijk waar iedereen in alle vrijheid en veiligheid kan ontdekken en zijn wie zij/hij wil zijn, en waar kinderen vrij en veilig kunnen opgroeien.

Waarom stel jij je kandidaat voor de verkiezingen?

Ik vind Harderwijk een heerlijke plek om te wonen en werken. Ik woon er nu meer dan 10 jaar en het voelt echt als “m’n stadje”. Omdat ik nieuwsgierig was, ben ik jaren geleden bij D66 gestart in de lokale steunfractie waar ik me bemoeide met onderwijs, jeugdhulp en diversiteit.

Ik heb gezien en gemerkt dat je zelf invloed kunt op het leven om je heen. Dat heeft mij getriggerd, en omdat ik het belangrijk en leuk vind om te werken aan een Harderwijk waar iedereen zich fijn en welkom voelt heb ik nu deze stap genomen.

Lievelingsplek in Harderwijk?

Het strandeiland. De route vanaf ons huis er naar toe is langs de oude haven, over de nieuwe boulevard en langs de stadsmuren, dat is altijd een genot! Op het strandeiland zelf heb je een prachtig uitzicht over het water en mijn zoontje van twee vindt het heerlijk om er te spelen. Bij Walhalla is altijd een super relaxte sfeer, daar kom ik dan ook graag voor een speciaal biertje, film of eten (en als het weer kan… een dansje!).

Welke kansen zie jij voor Harderwijk?

Ik zou het mooi vinden als we nog meer kunnen inzetten op een inclusief Harderwijk en dat we de diversiteit aan mensen nog meer kunnen gaan waarderen.

Verder hoop ik dat we binnen onderwijs, jeugdhulp, zorg meer en beter gaan samenwerken, ons netwerk sterker maken. Er gebeuren veel goede dingen, laten we van daaruit verder gaan!
Ten slotte denk ik dat het mooi zou zijn om in de toekomst meer wijkgericht te werk te gaan. De ene wijk is de andere niet, en soms vraagt dat dus ook wat anders van de gemeente.

Wat zijn drie zaken die jij als raadslid wil veranderen?

  • Ik zou willen zoeken naar een manier om onderwijs en jeugdhulp nog meer samen te brengen, meer gelijk op gaan lopen. Zowel op het gebied van kinderen/jongeren/gezinnen waarbij veel zorgen zijn en er actie wenselijk is, als op het gebied van preventie.
  • Verder ben ik erg blij dat Harderwijk nu een regenbooggemeente is. Dat mag van mij nog verder uitgebouwd en geconcretiseerd worden. Zo kan de gemeente wat mij betreft bijvoorbeeld een actievere rol innemen als het gaat om het informeren over bestaande netwerken en meldpunten, en op verschillende terreinen inzetten op kennisvergroting en sensitiviteit als het gaat om diversiteit. Voor iedereen die vragen of strubbelingen heeft op het gebied van seksualiteit en genderidentiteit zou er ondersteuning mogelijk moeten zijn.
  • Ten slotte vind ik dat we meer kunnen doen om de veiligheid van vrouwen en meisjes te borgen, met name in openbare ruimtes en met het uitgaan. Naroepen, achtervolgen, bestasten, ongepaste opmerkingen, enz. zou niet “normaal” mogen zijn. Het programma Veilige Steden zou wat mij betreft een goed en waardevol programma zijn om ook in Harderwijk in te gaan zetten.

Struinen in de Tuinen. Ik houd van muziek, kan genieten van talent en het kan mij op diep niveau raken. Ook het samen luisteren en kijken naar muziek brengt een soort blije saamhorigheid die je ervaart met een groen bekenden en onbekenden. Dat vind ik mooi!

Dirk de Wachter, een Belgische psychiater en hoogleraar. Hij heeft (vind ik) een mooie kijk op de wereld. Hij pleit voor het toelaten en omarmen van de mindere kanten van het leven. Hij normaliseert gevoel van verdriet, ongeluk, somberheid, enzovoort en roept op om goed voor jezelf te zorgen, voor je gezondheid en voor de ander (dan komt geluk vanzelf). Zijn boek “De kunst van het ongelukkig zijn” is wat mij betreft een aanrader voor iedereen om een keer te lezen.

Ik heb mijn man ruim 11 jaar geleden leren kennen op een jubileumfeest van Tjerk Hiddes, de waterscouting van Harderwijk. We kwamen daar vervolgens geregeld omdat mijn man daar leiding was van een groep kinderen en er altijd wat te klussen was aan de bootjes of het gebouw. Na een lange dag met kinderen en gereedschap kwam ik hem dan ophalen en rondden we de dag daar af met de groep vrijwilligers daar (wat nu nog steeds hechte vriendengroep is) en zaten we op de boot, in de zon.