Lievelingsplek in je gemeente (en waarom?)
Midden in het bos ergens tussen Bergen en Schoorl op een stille zondagmorgen.
Eerst luisteren, dan doen
In zo’n prachtig en rijk land als Nederland, lijken we steeds minder naar elkaar te luisteren.
Toch is een samenleving juist gebouwd op die bereidheid. Dat is waarom jaren geleden al
de nuance zocht bij D66, Niet om te praten om te praten. Niet om altijd het grijze midden
te vinden. Maar omdat politiek geen wedstrijd is en je de altijd de poging moet doen om
samen een resultaat te behalen. Dus eerst luisteren, en dan doen. En dan graag een
beetje snel.
Midden in het bos ergens tussen Bergen en Schoorl op een stille zondagmorgen.
De mooiste gemeente van Nederland blijven en laten zien dat alle lagen van de bevolking samen kunnen leven met de natuur en het toerisme. De kunst is niet te zwichten voor de druk om geld te verdienen, dorpen inclusief te houden en gastvrij. Ik ben een bewoner maar aangezien ik hier pas een jaar, past bescheidenheid en respect voor de mensen die deze gemeente hebben opgebouwd.
Werken met mensen die niet voor eigenbelang gaan, maar voor de belangen van ons allemaal en rekening gehouden met ieders behoeften. Mensen die luisteren en niet alleen maar “op zenden” staan.
Home at the end of the world van Michael Cunningham. Ik ben geïnteresseerd in de verhalen achter mensen, waarom doen ze wat ze doen? Cunningham kan dat als geen ander prachtig opschrijven en dan schuwt hij niet om ook de meest afwijkende profielen ten tonele te brengen. Want als we allemaal hetzelfde zijn en doen wordt het wel heel erg saai.
Ik heb veel met toneel en speel zelf ook. De laatste voorstelling die ik zag was ook van mijn eigen Theatergroep Troost. Ik zag ‘Gif’ van Lot Vekemans, over een man en een vrouw die eerst een kind verloren hebben, toen zichzelf en toen elkaar. Ik zat met tranen in mijn ogen; en daarom ga ik naar theater. Om me te laten raken.