Speech algemene politieke beschouwingen

Voorzitter,
 
Ik wil beginnen met een groot compliment aan dit kabinet: of je nu naar de troonrede luisterde, naar NSC’ers of Caroline van der Plas: het recht op een fout is het speerpunt geworden van hoe de overheid menselijker met haar burgers moet omgaan. Eerlijk is eerlijk: dat is briljant. 
 
Een schitterende glazuurlaag over een populistische mesttaart. Ik ben er oprecht blij mee als politieke keuzes het leven van mensen beter maken. Deze politieke keuze maakt het leven beter, als het ook wordt uitgevoerd.

Daarom stel ik vandaag voor het kabinet een handje te helpen bij het maken van deze nieuwe wet, zodat er ook echt iets verandert en de gemeente Amsterdam ook de wettelijke ruimte krijgt om menselijk met haar inwoners om te gaan. 
 
Maar hoe zoet ook het glazuur, de mesttaart uit Den Haag is groot genoeg om een strontkar over de toekomst van veel Amsterdammers uit te rijden. De historische miljarden-onderwijsbezuiniging is van een dwaasheid die zijn weerga niet kent. 
 
Het is een streep door de rekening van ieder kind dat zijn best doet rekenen en taal onder de knie te krijgen. Het is een streep door de rekening van de leerlingen op de school van meneer Runderkamp, waar je nu nog in een brede brugklas kan zitten.

Het is een streep door de rekening van mijn studenten, u zag ze daar vandaag zitten, voor wie geen les verplicht is maar die voor dag en dauw opstaan om een responsieve jurist te worden. 
 
De Haagse macht heeft andere prioriteiten. 
 
Dat is kortzichtig. Kinderen op school leren meer dan alleen rekenen en taal. Ze leren dat samenwerken iets oplevert, hoe je empathisch met elkaar omgaat, dat hard werken loont. 
 
Iets willen betekenen voor een ander, in plaats de jacht op meer macht voor jezelf. Dat is het verschil tussen progressieve politiek en extreemrechts populisme.
 
Zij zoeken vijanden, wij zoeken vooruitgang. Zij trekken aandacht met gekkigheid, wij boeken resultaten door hard te werken. 
 
In de week dat Wilders zijn eigen premier slappe hap verweet, kreeg wethouder van der Horst alle partijen zo ver om een brug naar Noord te financieren. 
 
Terwijl minister Faber aan de Duitse grens bij mensen in de kofferbak staat te gluren, zorgt wethouder Groot Wassink voor de waardige opvang van mensen die zijn gevlucht voor oorlog.
 
En terwijl van der Plas seksuele voorlichting als gekkigheid noemt, en queerpersonen een letterbak, zorgt wethouder Moorman voor docenten en lesmateriaal die zorgen voor lhbtiq+-acceptatie.
 
Amsterdam en het binnenhof zijn politieke tegenpolen geworden. We kunnen straks terugkijken op een periode waarin tegenstrijdige stromingen de kans hebben gekregen iets voor mensen te betekenen.
 
Dus onze taak is laten zien dat progressieve politiek levert. Ik ben daarom blij om te zien dat dit college er alles aan doet om de schade te beperken. En om te blijven investeren in de stad.

Dit college trekt:
– 15 miljoen extra euro uit voor de gevolgen van klimaatverandering, 
– 10 miljoen euro om bouwprojecten een extra impuls te geven, 
– En 45 miljoen euro extra wordt besteed om de openbare ruimte te verbeteren.
 
Want we willen resultaten boeken voor mensen die een woning zoeken maar niet schathemeltje rijk zijn,
we willen resultaten boeken voor Amsterdammers die een mooie stad willen,
We willen resultaten boeken voor het klimaat. 
 
En hierbij gaat het niet alleen om wat we doen, maar ook hóe we het doen.
 
In Den Haag kiezen ze de weg van angst en cynisme. De machtigste man van dit land, Geert Wilders, is een onaardige rare man die om zich heen slaat als het moeilijk wordt. Hij creëert een ruzie-sfeer waarin mensen bang worden voor elkaar.
 
Politiek voeren om mensen te isoleren. Het is bekrompen, on-Nederlands en vooral on-Amsterdams. Want in Amsterdam botsen we keihard op ideeën, maar zakken we niet weg in het drijfzand van ruzie. 
 
En ook deze houding moeten we verlenen aan Amsterdammers. We moeten ruimte laten aan elkaar om een fout te kunnen herstellen. Want medemenselijkheid en vertrouwen zijn geen overbodige luxe. Daarom mijn hardnekkige eis voor het recht op een fout. 
 
Het wij-zij denken van ons kabinet, het wereldbeeld van angst en cynisme, zet aan tot haat en isolatie. Isolatie achter denkbeeldig dichte grenzen, maar ook isolatie van de havermelk-elite binnen de ring A10.

Het wij-zij denken wordt versterkt door sociale mediaplatforms zoals Instagram en TikTok, waar conservatief en haatdragend gedachtegoed bandeloos kan worden verspreid. Wat soms vergaande gevolgen heeft in de fysieke wereld.
 
Vrouwenhaat en conservatief gedachtegoed over genderrollen is een bedreiging voor onze samenleving. Waar homoseksualiteit wordt weggezet als ideologie, en vrouwen als ondergeschikt, moeten we keihard ingrijpen.

Daarom dien ik een motie in om vrouwenhaat als ideologisch extremisme op te nemen in de persoonsgerichte aanpak radicalisering.
 
Amsterdam laat zien hard te willen werken. Op zoek naar oplossingen in een politiek klimaat waar onzekerheid, polarisatie en gekkigheid de boventoon voert. 
 
Want hoe hard dit kabinet ook probeert – via conflict, haat en uitbuiting – mensen uit elkaar te drijven. Wie is daar bij gebaat? Er zijn zo veel mensen hier in Amsterdam, zoals mijn studenten, die voor dag en dauw opstaan om hard te werken. Al die mensen zijn onze toekomst. Die geven het goede voorbeeld.
 
Laten wij ook het goede voorbeeld blijven geven. 
 
Dankjulliewel.