Raadslid Van Overbeeke: “Jongeren aan tafel”

Maar eigenlijk is het natuurlijk treurig dat het zo ver moest komen. De demonstraties zijn een wanhoopskreet van een generatie die op dit moment machteloos langs de zijlijn staat. Ze zijn te jong. Ze beslissen niet mee. Ze hebben geen stemrecht. Ze zitten zelfs niet informeel aan tafel. Ik vind dat waanzinnig scheef. De zorgen van de toekomst zijn vooral de zorgen van jongeren, maar de mensen aan de knoppen zijn bijna allemaal over de vijftig of zestig.

In onze gemeente is dat niet anders. De allereerste motie die ik indiende in de Delftse gemeenteraad ging hierover. Ik wilde (en wil nog steeds) dat Delft structureel naar jongeren luistert bij onderwerpen die hen aangaan. Klimaat natuurlijk: zelfs in Delft lopen we, gênant genoeg, achter op onze klimaatdoelstellingen. Maar ook onze straten: parkeren of meer ruimte voor groen? Een heel ander voorbeeld is de jeugdzorg: wat vinden kinderen zelf belangrijk? Wat we er nu over beslissen is hoe het nog jaren zal zijn. In het VN kinderrechtenverdrag is nota bene vastgelegd dat jongeren hierover mee moeten kunnen praten. Als gemeente moeten we hen daar gelegenheid voor geven.

Luisteren naar jongeren doen we nog veel te weinig. Er waren wat kleine projectjes en er komt af en toe een schoolklas bij de gemeente op bezoek. Maar er is niets waar we jongeren structureel vragen naar hun perspectief, laat staan dat we daarnaar luisteren. Andere gemeenten bewijzen dat het kan. Schiedam heeft een kindergemeenteraad. Meerdere gemeenten hebben jeugdraden. Daar praten kinderen en jongeren structureel en serieus mee.

Ik eindig daarom met twee oproepen. Een oproep aan de wethouder: Besef dat het Delft van de toekomst de stad is van de jongeren van nu. Geef hen eindelijk een serieuze plek aan tafel, bijvoorbeeld door instelling van een jongerenraad.

En een oproep aan jongeren: Blijf, zolang de wethouder treuzelt met die plek aan tafel, je stem verheffen. Te beginnen vrijdag in Den Haag. Het is heel hard nodig.