Ilse Daalhof

Het Prinsenbos. Het is zo fijn om binnen een gezellige, drukke gemeente als Westland van een stukje natuur als dit te kunnen genieten. We kunnen onszelf snel verliezen in de snelheid van het hedendaagse leven. Het Prinsenbos geeft me naast een hoop mooie herinneringen aan de geweldige rondleidingen van de heer Dreumel ook een stukje rust. Een wandeling rondom het meer brengt je snel weer met beide benen op de grond. Dit gun ik alle Westlanders en ik wil me dan ook graag inzetten voor meer van dit soort plekken binnen Westland.

De keuze om je opnieuw verkiesbaar te stellen is geen moeilijke keuze wanneer het gedachtegoed van een partij zo dicht bij die van jezelf ligt. D66 Westland geeft iedereen de kans en het vertrouwen om eigen keuzes te maken en op die manier vrijheid te genieten, maar zorgt er ook voor dat niemand er alleen voor komt te staan. Er is ruimte voor het individu maar ook compassie voor anderen. “Laat iedereen vrij, maar niemand vallen” is dan ook iets waar ik me erg verbonden mee voel en me de komende tijd voor wil inzetten.

Bovendien heb ik het gevoel dat D66 Westland begrijpt dat je als partijleden heel goed dezelfde waarden en intenties kan hebben, maar toch over specifieke onderwerpen anders kan denken. Er is altijd ruimte voor een inhoudelijke discussie en er wordt goed naar elkaar geluisterd, precies zoals het mijn inziens binnen elk politiek orgaan zou moeten gaan. Uiteindelijk komen we samen (democratisch) tot een bepaald standpunt. Die ruimte om mee te denken en je stem te laten horen, zou eigenlijk iedereen moeten kunnen ervaren.

1. Meer samenhang tussen verschillende visies en ideeën van de gemeente. Ik denk dat hoe meer plannen voor de toekomst met elkaar samenhangen en op elkaar aansluiten, hoe minder mensen tussen de gaten van die plannen kunnen vallen. Een mooi voorbeeld hiervan is een Lokale Inclusie Agenda, waarin het VN-verdrag Handicap, de LEA, het anti-discriminatiebeleid en het Regenboogstedenbeleid kunnen samenkomen. Door mensen vanuit verschillende functies en sectoren mee te laten werken aan zo’n plan, wordt niet alleen verbinding gezocht met elkaar, maar krijgt men wellicht ook meer oog voor de beleving van een ander.
2. Meer ruimte voor samenwerking met andere gemeenten, bedrijven en instanties in de regio. Het kost een hoop kostbare tijd en energie om elke keer opnieuw het wiel uit te vinden. Of het nu gaat om de stijgende kosten van Jeugdzorg, het woningtekort of energietransitie: de problematieken binnen Westland zijn niet uniek binnen Nederland. Het is daarom belangrijk zorgvuldig onderzoek te doen en kennis en informatie uit te wisselen met omliggende gemeenten. Samen staan we sterker.
3. Een politieke cultuur waarbinnen er goed naar elkaar geluisterd wordt en met meer respect met elkaar wordt omgegaan. Ruimte voor samenwerking. Als raadsleden speel je een voorbeeldrol voor de inwoners van de gemeente Westland. Als raadsleden er binnen de raad niet met elkaar uitkomen, hoe kunnen we dan van onze inwoners verwachten dat zij een eenheid vormen en met elkaar zorgen voor een fijne, saamhorige gemeenschap waarbinnen iedereen mee kan doen en zich gezien en gehoord voelt? Kritisch kunnen zijn is als raadslid een vereiste, maar we kunnen ons als raadsleden inzetten om kritiek meer opbouwend en oplossingsgericht te laten zijn en open te staan voor het perspectief van een ander. Als we met elkaar meer op zoek gaan naar overeenkomsten (wat vinden we allemaal belangrijk) en minder de nadruk leggen op verschillen, kunnen we mijns inziens veel meer bereiken binnen een kortere tijd.