Hij ontwikkelde er toen al een neus voor om op een mooie en opvallende manier in het nieuws te komen. Beroemd is nog steeds een foto die op 3 augustus 1999 werd gemaakt. Samen met het Quintus-dispuut Da Vinci onthulde hij toen het nieuwe zwaard dat de leeuw op het hek van de Burcht in zijn klauwen had: het oude zwaard was door studenten gejat. Hij deed dat als loco-burgemeester en droeg in die hoedanigheid de ambtsketting. Vanwege het warme weer had hij die echter gecombineerd met een korte broek: een prachtig plaatje voor de Leidse pers natuurlijk. In het college werden de wenkbrauwen gefronst: de GroenLinks-wethouder, Jan Laurier, had toen net aan zijn ambtenaren van de sociale dienst uitgelegd dat het dragen van een korte broek niet gepast was, ook al vielen de mussen van het dak…
Bedankt Alexander! Peter Bootsma blikt terug
De aankondiging van Alexanders afscheid in de Brabanthallen zaterdag stemde me nogal weemoedig. Mijn gedachten gingen terug naar de tijd dat we allebei actief waren voor D66 in de Leidse politiek: hij als wethouder, ik in het afdelingsbestuur.
In het college was hij onderdeel van de toenmalige beruchte Leidse bestuurscultuur: grote ego’s en veelvuldig aftredende wethouders. Je had als wethouder toen weinig keus. Er was toen een CDA-wethouder waar iedereen medelijden mee had omdat die totaal niet mee kon of wilde komen in die cultuur. Alexander heeft toen politiek leren bedrijven. De toenmalige PvdA-wethouder liet in de collegevergadering geregeld Alexanders stukken voor het college tegenhouden op wat hij ondergeschikte punten vond. Toen dacht Alexander: eens kijken wat er gebeurt als ik dat omgekeerd doe. En ja hoor: toen stond de betreffende collega binnen een paar minuten op zijn kamer: “waarom houd jij mijn stuk tegen?” Vanaf toen wisten zijn collega’s dat je met Alexander rekening moest houden. Ik ben overigens heel blij dat die cultuur na 2010 ten goede gekeerd is”.
– Peter Bootsma