Algemene beschouwingen 2023

“Voorzitter, 

Dit zijn de eerste 224 dagen van deze raad en ook voor mij als raadslid, en de eerste 145 dagen van dit college. Dat klinkt lang maar, is een fractie van de honderden dagen en jaren die deze stad kent, en de talloze raden en colleges en zelfs stadhouders die voor mij hier zijn gepasseerd. En als ik dat zeg, voorzitter, dan voel ik mij maar een klein onderdeel van deze grootste stad, die altijd doorgaat en altijd door zal gaan. 

Toch wil ik vandaag en al die dagen en maanden die we met deze raad hebben, samen met u, werken aan een Rotterdam met een ambitieuze toekomst. Werken aan deze stad, die onverminderd doorgaat. In die mooie stad, maak ik graag met u een wandeling en neem ik u mee in het Rotterdam van de toekomst. Ik zie een Rotterdam waar uw kleinkinderen, neefjes, nichtjes of buurkinderen over 50 jaar wakker worden in een stad in bloei. 

Zij horen het zoemende geluid van de bijtjes in ons stadse bijenlandschap. Zij pakken de fiets of tram of metro  onderweg naar hun basisschool- langs groene stroken van de Schiedamse wijk tot aan het Rijnhavenpark. Omdat zij zich veilig, vrij en zonder stoplicht door de 15-minutenstad  kunnen bewegen. Omdat niemand meer naar de andere kant van de stad hoeft te reizen voor een goede basisschool. Onderwijs als wapen om kansen te vergroten voor jong en oud, arm en rijk. Na een schooldag vol rekenen, taal, sport en cultuur mét ontbijt, zijn er genoeg parken en speeltuinen waar zij in alle vrijheid grenzeloos kunnen spelen.

De jonge Rotterdammer van morgen ontwikkelt zich in een groene stad tot wereldburger, waarin kansen aan de voeten liggen. Waar zij in contact komen met de verschillende culturen van expats, studenten, nieuwkomers, oudgedienden en tijdelijke gasten. Jonge en oude nachtdieren die genieten van een levendige waterkant aan de Maas vol nachtcultuur, terrassen en bars. 

Een leerstad met een studentenleven aan beide zijden van de Maas dankzij de oeververbinding en onze internationale campus. Vol groene kades, bomen op de Erasmusbrug, cruiseschepen op walstroom en daken vol  dik groen mos en zonnepanelen. Een stad met een CO₂-neutrale haven, een waterstofhub en duurzame bedrijvigheid.

Maar die stad komt er niet vanzelf. In 2050 iets bereiken betekent vandaag beginnen. Tempo maken! Daarom vraag ik het college hoe het staat met de plannen in het coalitieakkoord:

– Wanneer wordt het verkeersexperiment bij de Erasmusbrug definitief gemaakt en hoe verlopen de gesprekken voor éénrichtingsverkeer op de Nieuwe Binnenweg en het verkeersexperiment op Eendrachtsplein?
– Hoe staat de voortgang met 40 hectare bijenlandschap? Hoeveel hectare bijenlandschap kunnen we voor aankomend jaar extra erbij verwachten en lopen we op schema?
– Wanneer mogen we de verkiezing van de nachtburgemeester verwachten en weten we al waar in 2023 we 5 extra nachthorecagelegenheden hebben?
– Is er al een gesprek geweest met de scholen om segregatie aan te pakken in het onderwijs, bijvoorbeeld over de mogelijkheid voor centraal aanmeldbeleid?
– Wat is de status van het te organiseren burgerberaad voor het klimaat? Wanneer mogen we de eerste voorstellen verwachten om te behandelen in de raad?
– En kunnen we werk maken van de ambitie in ons Coalitieakkoord om kritisch te kijken naar wat resultaat oplevert en wat niet. Wij denken dan aan lean en mean werken.

En D66 doet er graag een schepje bovenop. Als D66 mogen de ambities nog grootser. Rotterdam is volwassen geworden. We hoeven niet meer in calimerostand te kijken hoe Amsterdam de zaken aanpakt. We investeren het meest van de G4 in klimaat en het meest in armoede. Deze stad blaakt van potentieel en dat zelfvertrouwen mogen we uitstralen. 

– Daarom vraag ik het college zich aan te sluiten bij het convenant ‘Klimaatadaptief Bouwen’, dit past perfect bij onze groene ambities en laat zien aan onze partners dat we dit als stad serieus nemen. Ook hier willen wij een motie over indienen.  
– En welke mogelijkheden zijn er om innovatieve woningvormen zoals woningcoöperaties meer ruimte te geven? Zo is er ook ruimte voor bijvoorbeeld het moderne gezinsleven. 
– In de stad van de toekomst verminderen we afval en werken we toe aan circulariteit. Daar is nog een wereld te winnen en hoe kunnen we meer initiatieven ondersteunen die zich inzetten voor een circulaire stad?
– En tot slot op dit punt, zonder mensen in cruciale sectoren gaat deze transitie niet gebeuren. De personeelstekorten zijn flink, en kansen moeten we dus aangrijpen. Ik ben blij met het RAP010-fonds, maar we moeten onze ogen open houden voor kansen. Daarom ben ik benieuwd, kunnen we ons als gemeente Rotterdam aansluiten bij het initiatief van de Technieksector in samenwerking met het onderwijs en ondernemers om Rotterdammers  te ondersteunen  naar de banen voor de toekomst?

Voorzitter, ik zei het net al, de stad van de toekomst wordt niet alleen bepaald door hoe de fysieke ruimte eruit ziet. Het gaat ook om de mensen die in die stad wonen. Rotterdam, stad van ruim 650.000 mensen, 80.000 bedrijven, 73.000 studenten, 170 nationaliteiten en 71 wijken.. Een mooie mozaïek van mensen, culturen en ideeën. Die stad kan in de toekomst alleen vorm krijgen als iedereen in deze stad de kans krijgt zichzelf te zijn. Diens eigen ‘ik’ mag bloeien en in alle veelkleurigheid en diversiteit mag zijn wie die is. Laat Rotterdam een stad zijn waar iedereen diens eigen ik ten volle kan ontdekken. Waar we non-acceptatie en haat met kracht afkeuren en bestrijden. Waar we strijden voor de eigen ik. 

Niet om het samenzijn te verbreken of te ver-individualiseren, niet omdat er geen plek is voor verschillende meningen, maar om alle mensen ook echt de eigen mens en zichzelf te laten zijn. Rotterdam letterlijk en figuurlijk als veilige haven, met ruimte voor alle unieke karakters en mensen. We zijn als D66 daarom trots dat we nog steeds Shelter City zijn, dat we extra investeren in de aanpak van discriminatie en racisme en dat we investeren in een emancipatieagenda. Maar ook hier, voorzitter, bereiken we alleen iets als we vandaag beginnen:

– Kan het college aangeven of er al gesprekken plaatsvinden met instanties over cultuursensitieve zorg en of zij bereid is te werken aan een Roze-loperkeurmerk?
– Welke concrete acties zijn er ondernomen aan, en ik citeer het coalitieakkoord, voor de veiligheid, voorlichting en zichtbaarheid van de LHBTQIA+-gemeenschap? In hoeverre gebeurt dit in afstemming met queer Rotterdammers? Ik dien ook een motie in om structuur te geven aan dit gesprek.
– Welke stappen zijn er ondernomen om afspraken te maken in de aanpak van discriminatie op de huizenmarkt, arbeidsmarkt en het uitgaansleven? Worden hier al mystery guests op ingezet en worden organisaties aangesproken op uitsluiting? 
      
En ook hier wil D66 een stap verder gaan. Ik spreek geregeld mensen in de stad en daarbuiten van de queer-community. Mensen mogen en kunnen lang niet altijd zichzelf zijn, en ik heb van dichtbij gezien hoe ongelukkig dat je kan maken. Ik wil de diversiteit van deze stad omarmen. Iedereen mag er zijn. Jong, oud, dik, dun, van Noord tot Zuid. Daarom vraag ik het college:

– Is het college bereid om bij de beleidsontwikkeling ook in gesprek te gaan met queer rotterdammers en te kijken hoe uitvoering kan worden gegeven aan het regenboogstembusakkoord? Hiervoor dien ik de volgende motie in.
– Het Rijk geld heeft aangekondigd voor de excuses voor het Slavernijverleden, gaan wij met een stapeltje ideeën naar Den Haag om ook in Rotterdam de juiste aandacht te kunnen besteden hieraan en een beroep te kunnen doen op het geld? 
– Zoals ik al zei, Rotterdam is een mozaïek van mensen met veel verschillen; en om de groei van de stad te bevorderen is het goed om deze mozaïek te kennen en daar zichtbaarheid aan te geven. Wij dienen daarom een motie in om te onderzoeken of we kennissessies kunnen organiseren met verschillende groepen in de stad over institutioneel vertrouwen. 

En voorzitter, zoals ik al zei, Rotterdam is een leerstad én een wereldstad met wereldburgers. En als bestuur van deze stad hebben onze beslissingen niet alleen invloed op Rotterdammers, maar op allen die zich met deze stad verbonden voelen, of met Rotterdam verbonden zijn. Wij staan hier niet alleen voor de wereldburgers in deze stad, het is ook voor de mensen en bedrijven in en om ons heen. In verbondenheid met Zuid-Holland, Nederland, Europa. Rotterdam als stad van de wereld en leerstad van de toekomst.

– Die internationale stad vraagt om een internationale strategie, een blik naar buiten en een gesprek met internationale partners. Wij kunnen leren van anderen en anderen van ons. Maar we moeten daar ook kritisch in zijn. De oorlog in Oekraïne heeft ons geleerd dat we niet altijd heppiekleppie maar met iedereen moeten samenwerken. Er was een oorlog nodig om onze relaties met Rusland te herijken.
Mijn vraag aan het college is, zijn wij hier kritisch op in onze relaties met andere landen die bijvoorbeeld mensenrechten aan hun laars lappen en welke keuzes maken we daar?

In onze internationale strategie past dat de banden met onze zorgvuldig gekozen partners warm en goed zijn: nodig ze uit en wees in contact. Vooral met landen waarvan een grote diaspora in Rotterdam woont. Want al die wereldburgers komen van allerlei plekken vandaan en brengen allemaal hun waarde mee. En niet alleen de Rotterdammer heeft af en toe een helpende hand nodig, ook onze tijdelijke gasten. 

En ja, ook in de stad van de toekomst maken zullen mensen zijn die een handje extra nodig hebben. 

– Daarom vraag ik het college, hoe staat het met de 200 transitieplekken die we in het coalitieakkoord hebben afgesproken, waarin we hebben besloten dat onderdak bieden aan groepen die dat nodig hebben.
– Daarnaast is er vorig jaar een motie van 50plus aangenomen om met een plan van aanpak te komen ten aanzien van daklozen. Dat plan wordt pas juni 2023 naar de raad gestuurd. Het kan weer een koude winter worden voorzitter. Niemand wil dat mensen in de vrieskou op straat slapen. Laten we extra tempo achter dat plan zetten. Ik vraag daarom of de wethouder wil toezeggen al eerder met dit plan naar de raad te komen en daarin mee te nemen wat nu het beeld is van de aantallen van alle verschillende daklozen. 

Tot slot voorzitter, laat ons in deze stad vol met al die verschillende mensen, ideeën en meningen samenkomen, laat ons ons met die verschillen verenigen. Verenigen tot één samenleving en één stad. Waar de uitdagingen en problemen die ons de ogen kijken ons niet verdelen, maar ons juist verbinden. Verschillend in opvatting hoe om te gaan met die uitdagingen, maar wel met dat ene gemeenschappelijke doel: samen één stad. Een stad die klaar is voor morgen. “