Menu
Sylvia Markerink - Beeld: Edwin Mulder
Met veel plezier stel ik mij weer verkiesbaar voor een periode als raadslid namens D66. Mijn motivatie kan ik niet beter tot uiting laten komen dan door het volgende aan te geven. Namens onze fractie zet ik mij hoofdzakelijk in voor de portefeuille sociaal domein (jeugdhulp, WMO, participatie en mantelzorg). Het betreft hier de inwoners die je ‘nooit hoort’ en die je een stem wilt geven. Zeer recent nog hebben we schriftelijke vragen gesteld aan het College over inwoners die kampen met Long-Covid problematiek. College gaf aan informatie te gaan verstrekken op haar website zodat inwoners weten waar ze met hun klachten en vragen terecht kunnen.
Ik wil graag door als volksvertegen-woordiger voor onze partij. Contact met onze inwoners vind ik belangrijk en fijn. Ik ga actief naar hen toe, of ze spreken me aan en doen hun verhaal wanneer ik de hond uitlaat of boodschappen doe. Daarnaast hecht ik aan goede samenwerking in de fractie en de raad. Samenwerken en elkaar iets gunnen is cruciaal om dingen voor elkaar te krijgen.
We hebben als D66 veel bereikt om trots op te zijn. Zorg is een belangrijke portefeuille en onze fractie is daarin een van de leidende partijen geworden. Onze amendementen en moties worden altijd raadsbreed gesteund. Onze inbreng doet er toe, zowel lokaal als regionaal. Met enkele D66 collega’s uit de regio heb ik het Platform voor Raadsleden van tien regio Haaglanden gemeenten opgezet, met als doel om als gemeenteraden meer grip en controle te krijgen op de jeugdhulp. Dit is een groot succes gebleken.
Verder blijf ik hameren op goede mantelzorgondersteuning, reeds lang een van onze speerpunten. Dankzij D66 is aan respijtzorg (tijdelijk overdragen van mantelzorg) meer bekendheid gegeven.
Daarnaast blijf ik oplossingen bedenken voor de combinatie wonen en zorg, onze motie woon-zorgvormen werd eveneens raadsbreed gesteund.
Mijn lievelingsplek in de gemeente is de molen Windlust. Als ik bij voorbeeld in het park wandel met onze hond dan zie ik de molen boven alles uittorenen. Zeker als de wieken draaien. Het geeft me het thuis gevoel.
Ik zie zeker mogelijkheden om in de openbare ruimte meer rekening te gaan houden met inwoners die rolstoelafhankelijk of anderszins beperkt zijn. Wij hebben het initiatief genomen voor een ‘ouderenlooproute’. Samen met andere fracties, twee wethouders, pers en rolstoelgebruikers hebben we tijdens een wandeling onderzocht wat er in de openbare ruimte beter kan. Tevens hebben we daarbij gepleit voor dementievriendelijke looproutes. Dit kan eenvoudig door lantaarnpalen van een gekleurde stickerband te voorzien. Inwoners die rolstoelafhankelijk of anderszins fysiek beperkt zijn, vergezelden ons op de route naar huisarts, bibliotheek en winkelcentrum. Het College heeft het initiatief positief opgepakt. Vanzelfsprekend blijven we het nauwlettend volgen.
Mijn favoriete boek is ‘De HBS tijd van Joop ter Heul’. Ik ben dol op de humoristische manier waarop dit boek is geschreven. Het boek is geschreven door Cissy van Marxveldt in de jaren twintig van de vorige eeuw. De schrijfster ging op jonge leeftijd een jaar naar Engeland, schreef boeken ook toen ze gehuwd was en kinderen kreeg. Ze was haar tijd ver vooruit en vond dat je als vrouw ook meer moest kunnen dan alleen achter het aanrecht staan.