Laat iedereen vrij, maar niemand vallen — het sociaal-liberalisme van D66 in de Eerste Kamer

De Eerste Kamer vormt samen met de Tweede Kamer de Staten-Generaal. De Tweede Kamer stuurt goedgekeurde wetsvoorstellen naar de Eerste Kamer. De Eerste Kamer kan geen wijzigingen aanbrengen in de wetsvoorstellen, maar wetsvoorstellen goedkeuren of verwerpen. Daarbij kijken de Eerste Kamerleden vooral naar de rechtmatigheid, uitvoerbaarheid en handhaafbaarheid van een wet.

De 75 Eerste Kamerleden worden gekozen door de leden van de Provinciale Staten. D66 heeft op dit moment 5 zetels in de Eerste Kamer.

We willen de democratische controle moderniseren. Rechters moeten de bevoegdheid krijgen om wetten te toetsen aan de Grondwet, zodat de controle op de macht beter gespreid is en
individuele rechten beter beschermd zijn. Vervolgens kan de indirect gekozen Eerste Kamer worden afgeschaft. 

Tot die tijd wordt de Eerste Kamer verder op afstand van de dagelijkse politiek geplaatst, door elke drie jaar de helft van de Eerste Kamer te vervangen en senators voor zes jaar te verkiezen. Ook krijgt de Senaat het recht om wetsvoorstellen met commentaar terug te sturen naar de Tweede Kamer en worden wijzigingen in de grondwet in de tweede lezing voortaan gezamenlijk door de Eerste en Tweede Kamer in de Verenigde Vergadering behandeld.

D66’ers zullen altijd vechten voor individuele vrijheid. Voor gelijke kansen. Voor een overheid die mensen niet laat vallen. Voor een rechtsstaat waar je op kan rekenen. Voor meer democratie. Voor internationale afspraken in een veranderende wereld. En voor een economie die volop welvaart genereert, maar ook oog heeft voor klimaat en natuur.

De uitgangspunten van D66 zijn vastgelegd in vijf ‘Richtingwijzers’ die door de Mr. Hans van Mierlo Stichting zijn opgesteld. Deze richtingwijzers geven richting aan het denken en de ideevorming binnen de partij, maar hebben niet de status van dogmatische waarheden.