Maurits de Brauw

De rode draad door mijn professionele leven is het thema van macht en tegenmacht. De ultieme vorm is misschien wel geïnstitutionaliseerde tegenmacht à la de Algemene Rekenkamer, maar ook evaluaties van het functioneren van Raden van Bestuur of Raden van Commissarissen. Overal waar macht aan de orde is, bepleit ik (liefst georganiseerde) tegenmacht opdat de macht niet verword tot absolute macht met alle desastreuze gevolgen van dien.

Dat ik op mijn leeftijd nog actief meedoe met D66 komt door mijn maatschappelijke betrokkenheid, en in het bijzonder vanwege mijn zorg over de ongebreidelde groei van het toerisme in Zeeland.

Walcheren is nu aantrekkelijk voor mensen vanwege de rust, de ruimte, de stranden en het open landschap, maar die aantrekkelijkheid is begrensd. Ik wil graag ervoor zorgen dat die aantrekkelijkheid blijft. Daarvoor is het denk ik nodig om een keer te zeggen, genoeg is genoeg.

Bastion van de vesting Veere, omdat ik daar toevallig woon en het daar prachtig is.

Voor de gemeente Veere zie ik grote kansen als we het kleinschalige karakter weten te bewaren. Zie de kustlijn bij Domburg en vergelijk dat met die van Knokke. Waar gaat jou voorkeur dan naar uit? Maar let op: in West Zeeuws-Vlaanderen rukken de Belgische contouren al op. Met nog een paar Waterparken Veerse Meer en je kunt op Walcherse wegen en fietspaden niet meer voor- of achteruit.

De kunst van het nietsdoen van Theo Fischer, omdat het een staat van zijn probeert te duiden die in mijn ogen nastrevenswaardig is, en waarbij ik mij zou onthouden van ieder oordeel.

De ontmoeting die ik had met David van Reybrouck in de Grote Kerk in Veere, waar zijn boek Revolusi over de onafhankelijkheidstrijd van Indonesië het onderwerp was van een vraaggesprek met hem en de mensen in de zaal.