Praten helpt
Als Statenlid vind ik het mijn taak om bij besluiten een integrale afweging te maken, rekening houdend met het algemeen belang. Dat klinkt wellicht abstract maar heel concreet stel ik steeds de vraag of een besluit rechtvaardig is en niet een persoon of een groep mensen hiermee onevenredig wordt benadeeld. Ik leerde dit van een van mijn leermeesters Jan Terlouw die bij iedere politieke keuze de vraag stelde of een politieke beslissing rechtvaardig is.
Dit neemt niet weg dat wanneer er onderwerpen zijn die in mijn directe omgeving spelen, ik daar bijzondere belangstelling voor heb. Zo viel mijn oog recent op een bericht op LinkedIn waarbij een ondernemer uit Amerongen zich verontwaardigd uitsprak over de Provincie Utrecht. Hij had een post gemaakt en een foto erbij geplaatst waarbij hij schrijft dat een nieuw digitaal reclamebord voor zijn zaak langs de N225 door provinciaal beleid moet verdwijnen.
In de toelichting op zijn bericht zegt hij dat hij graag bij wil dragen aan duurzaamheid en zichtbaarheid voor de ondernemers maar dat de provincie hem door middel van een dwangsom dwingt het bord te verwijderen. Omdat hier eerder ook op dezelfde plaats een bord heeft gestaan, was hij in de veronderstelling hier geen vergunning voor nodig te hebben. Een redenering die ik kan volgen.
Omdat hij had geschreven dat niemand van de provincie met hem in gesprek wilde, besloot ik nog dezelfde middag even bij de ondernemer langs te gaan om te kijken of ik iets voor hem kon betekenen. Ik geloof in hoor en wederhoor. Echter, toen ik bij hem in de zaak was, was hij niet aanwezig en ook niet bereikbaar om mij telefonisch te woord te staan. Ik kreeg te horen dat ik maandag maar terug moest bellen. Teleurgesteld verliet ik zijn zaak met het verzoek of hij mij wilde bellen.
Een dag later zag ik dat hij zijn post op LinkedIn had verwijderd. Tevens was het digitale reclamebord langs de provinciale weg weggehaald. Maandag werd ik inderdaad terug gebeld. Het bleek dat hij het bericht ook op Facebook had geplaatst (ik ben hierop niet meer actief) en dat hij veel negatief commentaar had gekregen. Ook dit bericht had hij inmiddels verwijderd. Hij vertelde mij dat hij het digitale bord van € 20.000,- aan een bezinepomphouder had door verkocht.
Het meest wat hem dwars zit, is dat zowel de gemeente als de provincie niet bereikbaar is voor overleg, zoals hij zelf stelde. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.
De moraal van dit verhaal? Steeds vaker lees ik op sociale media berichten van mensen die hun frustratie uiten. Ik wil niet moralistisch overkomen omdat ieder mens een eigen afweging maakt hoe met die frustratie om te gaan. Maar ik heb wel een tip. Als je ergens mee zit, ga met elkaar in gesprek. Het kan dan nog best zo zijn dat je uiteindelijk elkaars opvatting niet deelt, maar je hebt in ieder geval naar elkaar geluisterd en begrip getoond voor het standpunt van de ander. Met andere woorden: praten helpt.
Een column door Statenlid Erwin Kamp