Miriam Elfassih

Beeld: Jonathan Vos Photography

Raadslid

  • 37 jaar
  • Maastricht

Mijn naam is Miriam Elfassih, geboren op 23 januari 1987 in ziekenhuis Sint Annadal en destijds woonachtig op de Boschstraat in Maastricht. Ik ben een dochter van een Marokkaanse gastarbeider die besloot in Nederland te blijven en uit een eerder huwelijk 2 kinderen heeft. Dat betekent dat ik een Nederlands/Marokkaanse halfzus-  en broer heb en een zusje en broertje met dezelfde mama als ik. ‘Half’ klinkt naar want zo voelt het niet, we zijn opgegroeid met liefde en vooral respect voor elkaar, ondanks de verschillen. Kerst, Sinterklaas en Pasen werden gevierd bij de moeder van m’n zus en broer en met het Suikerfeest en Offerfeest waren zij weer bij ons.

Toen mijn moeder in verwachting was van mijn zusje verhuisden wij naar de wijk Blauwdorp. Daar ben ben ik met plezier opgegroeid. Toen mijn broertje 2 werd verhuisden wij naar Nazareth, waar ik nu nog steeds woonachtig ben.

Als meisje van 12 werd ik ontzettend onderschat. Omdat mijn ouders Marokkaans zijn werd ik naar het VMBO gestuurd. Achteraf is dat niet erg geweest want daardoor heb ik eerst mijn MBO diploma gehaald en later mijn HBO Bachelor Management, Economie en Recht. Doordat ik het VMBO en het MBO vrijwel slapend kon doen, heb ik veel tijd gehad om vrijwilligerswerk te doen en mij op die manier in te zetten voor de Maastrichtenaren. Mijn netwerk werd steeds groter en ik werd zelfs gevraagd op verschillende plekken te spreken. Men vond mij bijzonder,  maar zo bijzonder ben ik niet, er zijn duizenden ambitieuze moslima’s in Nederland.

Momenteel ben ik alleenstaande moeder van Bilal (7) en ben ik een hobbybakster. Ik geniet er van om mezelf uit te dagen en allerlei verschillende soorten taarten te maken.

Vanuit mijn eigen ervaring wil ik mij graag inzetten voor kansgelijkheid in het onderwijs. Het kan en mag niet zo zijn dat je afkomst, uiterlijk, geloofsovertuiging of sociale situatie invloed heeft op je toekomstperspectief of in het onderwijs.
Daarnaast is er helaas veel armoede in Maastricht en hoop ik vanuit zowel vrijwilligerswerk als in de politiek een steuntje in de rug te kunnen zijn voor de mensen die het nodig hebben.
Ik kan blijven schrijven en beloftes maken over wat ik ga doen in- en voor Maastricht maar als betrouwbaar en vooral bescheiden persoon wil ik alleen beloven dat ik ontzettend mijn best ga doen voor alle Maastrichtenaren maar met name voor “the underdog”.

Ik hoop een statement te kunnen maken voor inclusiviteit en begrip voor elkaar. Zoeken naar wat ons verbindt en hoe we elkaar kunnen steunen, in ons dierbare en mooie Maastricht.