Het naadje van de kous

Een van de taken van de gemeenteraad is om het college van burgemeester en wethouders te controleren. Zoals de tweede kamer de regering, het kabinet, de ministers controleert. Deze week hebben we een bijzondere controle op de agenda: een interpellatie. Een zeer stevig controlemiddel waarbij een wethouder kan worden ‘doorgezaagd’ over een specifiek probleem. Het komt zelden voor dat een bestuurder op deze wijze aan de tand wordt gevoeld. Wat is er aan de hand?

Op zaterdag 30 januari stond er een paginagroot artikel in de Stentor over een van onze wethouders. Het wordt breed uitgemeten dat de wethouder wist dat de gemeente afspraken had gemaakt over het aanleggen van een tweetal uitritten op gemeentegrond. En dat die afspraken in strijd waren met het gemeentelijke bestemmingsplan. Hij wist van de hoed en de rand. Toch zei de wethouder in de commissievergadering van de gemeenteraad dat hij niet wist of er afspraken waren gemaakt. Ondanks dat de wethouder hierover in een hoorzitting enkele maanden eerder klip en klaar is geïnformeerd. Ook maakte hij uitgebreid excuses aan omwonenden. De wethouder heeft iets uit te leggen.

In het artikel in de Stentor wordt gesteld dat de wethouder heeft gelogen. Dat zijn grote woorden. Daarom wil de gemeenteraad nu het naadje van de kous weten. Wat wist de wethouder? Het ongelukkige optreden van de wethouder heeft verder geleid tot ‘zeer slechte pers’. Ook op dit punt is het van belang dat de wethouder tekst en uitleg geeft. Vroeger was het gezegde over een negatief artikel in een krant: “Morgen wordt de vis er weer in verpakt”. Maar zelfs als intussen de makrelen of haringen alweer in de Stentorpagina zijn gerold: de gemeenteraad moet nagaan of en in hoeverre de wethouder verantwoordelijk is voor deze negatieve berichten in de krant.