Afscheidsspeech Robert Martens

Toen Rens Raemakers mij ongeveer zeven jaar geleden vroeg of ik hem wilde helpen omdat hij graag in de tweede kamer wilde komen had ik nooit kunnen bedenken dat ik toen het Rens lukte om in de tweede kamer te komen ik mijn juridisch adviesbureau zou opgeven en wethouder in de gemeente Leudal zou worden.
Het zelfde idee heb ik nu ik hier vandaag sta weer. Drie maanden geleden had ik niet kunnen bedenken dat ik hier vandaag zou staan om afscheid te nemen als wethouder van de gemeente Leudal.

Maar zoals vaker in mijn leven zag ik een trein met een andere bestemming voorbij komen waarvan ik dacht die bestemming is ook leuk. En na overleg met Petra bleek dat zij de bestemming ook leuk vond. Ik had al aan D66 Leudal beloofd dat ik in 2026 zou stoppen als wethouder in Leudal. Daarom hadden Petra en ik al besloten dat we dan terug zouden keren naar Noord Limburg waar we allebei geboren zijn. De slechte gezondheid van mijn schoonmoeder was een extra reden om naar Noord Limburg te gaan.
Deze keer reed de trein in de richting van Horst aan de Maas. En het bleek ook nog een supersnelle trein te zijn want tussen het eerste gesprek over het mogelijk wethouderschap in Horst aan de Maas en de benoeming zat slechts twee maanden waarbij de vakantietijd nog wat vertraging heeft opgeleverd.

En sinds 20 augustus ben ik dus werkzaam als wethouder in Horst aan de Maas. En net als in Leudal word ik daar ook regelmatig gevraagd wat is er nou zo leuk aan het wethouderschap.
Paul de Leeuw heeft dat heel goed verwoord in zijn lied de Steen.
Ik heb een steen gelegd in een rivier op aarde het water gaat er anders dan voorheen.
En die steen heb ik niet alleen gelegd maar met heel veel mensen waarvan er vandaag veel aanwezig zijn. Samen hebben we er voor gezorgd dat het water in de rivier anders is gaan stromen.

– Dat hebben we gedaan met het open houden van drie basisscholen in de gemeente Leudal.
– Dat hebben we gedaan door te besluiten dat Ursula een nieuw schoolgebouw krijgt
– Dat hebben we gedaan door samen te werken aan de realisatie van een nieuwe basisschool in Ittervoort
– Dat hebben we gedaan door samen te zorgen voor een gemeente met nog meer kunst en cultuur
– Dat hebben we gedaan door de kinderen door het organiseren van de kinderraad te laten proeven aan hoe een gemeente werkt
– Dat hebben we gedaan met bomen planten en bomen uitdelen om het doel van 37000 extra bomen in 8 jaar te halen.
– Dat hebben we gedaan door op vele terreinen beleid te ontwikkelen waardoor de willekeur vervangen is door een betrouwbare en iedereen gelijk behandelende gemeente.
– Dat hebben we gedaan door ondanks dat het soms niet makkelijk was in de gemeente Leudal er voor te zorgen dat een college de hele periode van vier jaar heeft uitgezeten
– Dat hebben we gedaan door de inwoners van Neer te ondersteunen met hun prachtige plan voor een gerivaliseerd sportpark met een wielerbaan
– En dat hebben we samen op nog veel meer gebieden gedaan.

– Dat hebben we gedaan door op vele terreinen beleid te ontwikkelen waardoor de willekeur vervangen is door een betrouwbare en iedereen gelijk behandelende gemeente.
– Dat hebben we gedaan door ondanks dat het soms niet makkelijk was in de gemeente Leudal er voor te zorgen dat een college de hele periode van vier jaar heeft uitgezeten
– Dat hebben we gedaan door de inwoners van Neer te ondersteunen met hun prachtige plan voor een gerivaliseerd sportpark met een wielerbaan
– En dat hebben we samen op nog veel meer gebieden gedaan.

Ik vond het een eer dat ik als wethouder daaraan mijn bijdrage heb mogen leveren. Regelmatig kreeg ik te horen of ik ook wel eens thuis was. Het eerlijk antwoord is niet veel maar dat heb ik zelf veroorzaakt. Met onder meer kunst en cultuur, recreatie en economie in mijn portefeuille was het bijna een verplichting om meer buiten dan in het gemeentehuis te zijn. En het was ook heel leuk om bij zoveel verenigingen en organisaties te mogen komen die zorgden voor een levendige en leefbare gemeente Leudal.

Maar niet te ontkennen valt dat je als wethouder een publiek figuur bent waardoor je in het middelpunt van de belangstelling staat en daar moet je tegen kunnen. En zeker met de opkomst van social media waarin een aantal mensen veelal anoniem denken dat het normaal is meestal volstrekt ongefundeerd je bij enkels afzagen. Dit soort aanvallen blijven mij raken. In de zoektocht naar een opvolger van mij hebben we ook regelmatig terug gekregen dat dit een belangrijke reden is om er voor te passen om wethouder te worden.

Maar terug kijkend naar zes jaar wethouder Leudal blijven er heel veel mooie momenten de boventoon voeren. Dit was mede reden om wethouder in Horst aan de Maas te worden. Een gemeente die in veel opzichten lijkt op Leudal maar daarnaast de mogelijkheid biedt om na 32 jaar terug te keren naar de omgeving waar onze familie en veel van onze vrienden wonen.

En hoewel ik goed ontvangen ben in Horst aan de Maas zijn er toch nu al een aantal mensen die ik mis. Een aantal mensen waarmee ik dierbare herinneringen deel en waar ik met een knoop in mijn maag heb verteld dat ik naar Horst aan de Maas ging.

Op de eerste plaats mijn medepartij genoten van D66 Leudal. Die hebben zes jaar geleden het vertrouwen in mij uitgesproken waardoor ik wethouder kon worden. In het bijzonder wil ik bedanken Jort Raemakers. Wat hebben we samen veel meegemaakt. 200 kilometer gelopen om te flyeren tijdens de corona tijd. En menig vergaderavond is geëindigd met een gin tonic. Maar het meest ga ik missen de telefoontjes die bijna iedere dag rond 8 uur werden gehouden als Jort op weg was naar VVV Venlo.

Ik wil mijn thuisfront bedanken. Mijn familieleden waarvan er een aantal vandaag hier zijn. Maar in het bijzonder mijn kinderen Bas en Sonja en mijn vrouw Petra. Zij hebben zes jaar lang last gehad van mijn wethouderschap. Zonder hen had ik geen wethouder kunnen zijn. Met name Petra heeft noodgedwongen maar zonder klagen meer tijd doorgebracht met onze hond Renzo dan met mij. Ik wil je daarvoor hartelijk bedanken.

In deze tijd van oorlog op ons continent vieren we desondanks dat Nederland 80 jaar geleden bevrijd is. Met een deel van de tekst van een bekend oorlogslied van toen neem ik afscheid van de gemeente Leudal.
We”ll meet again
don’t know where
don’t know when
but I know we meet again one sunny day