Veel weerstand, weinig visie.

De gemeente heeft twee publieksbijeenkomsten georganiseerd, waarvan een in ‘de Stenge’ waarbij antwoord werd gezocht op de volgende vragen; 

Hoe ziet Borsele er over twintig jaar uit? Hoe houden we Borsele mooi en een fijne plek om te wonen? Wat is er nodig om Borsele duurzaam en klimaatbestendig te maken? Hoe zetten we Borsele economisch en recreatief op de kaart?

Kortom: hoe ziet u het Borsele van de toekomst? Denk en praat mee tijdens onze publieksbijeenkomsten over de omgevingsvisie. In onze omgevingsvisie leggen we onze gezamenlijke ambities en keuzes voor de toekomst vast. We horen graag uw visie over onze toekomst!

Deze publieke bijeenkomsten zijn onderdeel van een groter geheel, een heel traject, waarbij in een eerder stadium leden van het digitale inwonerspanel zijn bevraagd (klik hier voor het rapport) en zijn er gesprekken gevoerd met belangengroepen. Nu is het de beurt aan ‘het publiek’.

We werden verwelkomd door wethouder Westrate die ons vooral probeerde te overtuigen dat er eerder visies zijn geweest, zoals de gebiedsvisie en de toekomstvisie, maar dat dit toch echt de belangrijkste visie is, omdat deze verplicht is vanuit de provincie.

Na het welkomstwoord vertelde de voorzitter (van het externe bureau) dat de gastspreker helaas verhinderd was (…), maar hij liet ons wel dit filmpje van het jeugdjournaal (…) zien waarin nog maar eens benadrukt wordt dat de wereld er over 20 jaar totaal anders uit ziet.

Daarna was het tijd om aan te sluiten bij een thema tafel. Er waren 3 thema’s, waarvan je er 2 kon kiezen bij binnenkomst. Ik sloot aan bij de volgende thema’s;

Wat direct opviel was dat gepensioneerde mannen oververtegenwoordigd waren. Ik was met mijn 47 jaar de op 1 na jongste. 

Aan tafel werd er door de gespreksleidster geprobeerd om de discussie in goede banen te leiden. Dat bleek nogal lastig, omdat het vrij lang ging of de stelling wel klopte. Dat was echt heel erg jammer, want dat ging ten koste van de discussie over het thema.

Wat ook vaak werd gezegd is dat het toch echt aan ‘de overheid’ is om dit op te pakken. Dat deze avond juist was bedoeld om inspraak te hebben op het beleid van ‘diezelfde overheid’. Dat kwam niet helemaal uit de verf.

Het gaat er natuurlijk om wat je zelf kan doen in de energietransitie. Waar kun je zelf, nu, mee beginnen, om over 20 jaar te zijn waar je wilt zijn. Niet wachten op (subsidie van) de overheid.

Waar iedereen het wel over eens was, is dat er een loket moet komen, waar je terecht kunt met al je vragen met betrekking tot de energietransitie en waar je geholpen wordt met subsidieaanvragen. Waar iedereen het ook over eens was, is dat de overheid niet moet straffen met belastingen. De zogenaamde ‘tegeltaks’. Dat vond niemand een goed idee.

Inspiratie kreeg ik van een fruitteler uit Kwadendamme, die zeker voorop loopt om zijn bedrijf klimaatneutraal te maken. Deze teler is ook zeer geïnteresseerd in nieuwe innovatieve manieren om fruit te telen. Zo onderzoekt hij de mogelijkheden van lichtdoorlatende zonnepanelen, die tevens kunnen dienen als een soort hagelnet.

De frustratie bij deze fruitteler is dat hij wordt tegengewerkt door regels, wetgeving en vergunningen. Bijvoorbeeld als het gaat om het plaatsen van een kleine windmolen. De bureaucratie die hij beschreef is om moedeloos van te worden.

Bij het tweede thema (met een andere groep) waren we het vrij snel met elkaar eens. Geen grootschalige recreatie in Borsele. Kleinschalig is prima. Bijvoorbeeld camperplaatsen of minicampings. De eigenaar van een klompenmakerij, zou het wel fijn vinden als hij wat borden mag plaatsen, zodat de toeristen hem daadwerkelijk kunnen vinden. Ook deze ondernemer loopt tegen een muur van bureaucratie op.

Ook over de arbeidsmigranten was er weinig discussie. Minder regels als telers op eigen terrein (tijdelijk) willen huisvesten en de piek van 3 maanden kunnen we opvangen met een tijdelijk, prefab, dorp bij het eindpunt van de stoomtrein.

Het thema waar ik niet over kon meepraten, ‘Hoe houden we Borsele mooi’, ging volgens de gespreksleider van die tafel vooral over het oud zeer van de wintrack masten.

U weet wel, waar het college ‘alles aan gedaan had’ (in ieder geval tot de leges van Tennet binnen waren) om dit te voorkomen. En dat is jammer.

Lastig. De gemeente heeft zeker haar best gedaan om dit proces in goede banen te leiden, maar toch zit de zaal vol met mensen die er waarschijnlijk over 30 jaar niet eens meer zijn.

Ik denk dat de gemeente er goed aan doet om te proberen die jongere doelgroep te bereiken. Ook denk ik dat je duidelijker mag zijn op de avond zelf wat precies de bedoeling is. Een filmpje van het jeugdjournaal was duidelijk niet genoeg.

Het was zeker niet de plek om oud zeer te bespreken. Die discussie moet je hier niet voeren. Je moet het hebben over waar je als gemeente en als inwoner invloed op hebt en niet meteen wijzen naar ‘de overheid’.

Dat had een ervaren gespreksleider kunnen voorkomen. Niet elke gemeenteambtenaar kan dit (en dat hoeft ook niet). Degene die vanuit het externe bureau aan tafel zat, notuleerde slechts. Wellicht had dat andersom gemoeten?