Themadebat sociaal domein

‘Je ziet het niet, maar het is er wel’, want geweld vindt meestal plaats achter de voordeur. En dat geweld, dat kan zelfs leiden tot moord. In Nederland wordt gemiddeld elke 8 dagen een vrouw vermoord. Meestal door een partner, een ouder of een familielid.  
 
‘Je ziet het niet, maar het is er wel’. Ook in Zwolle is er sprake van intieme terreur. Je partner controleert je, je wordt uitgescholden, je kunt niets goed doen. Je leeft elke dag in angst. PvdA, Volt en D66 willen hier samen tegen strijden. We hebben hierover in de stad over gesproken met slachtoffers, ervaringsdeskundigen, professionals.  
 
We zien dat de meldingen toenemen, er zijn wachtlijsten, er is een tekort aan opvangplekken. En we lezen dat het college óók de urgentie voelt door in ieder geval in acute situaties oplossingen te bieden. En te zorgen voor extra capaciteit bij Veilig Thuis. Wel wil ik het college vragen naar de bestuurlijke besluitvorming (zomer 2025) over CSG? Voor D66 is het belangrijk dat dát een goed vervolg krijgt, omdat zij slachtoffers en omstanders snel kunnen helpen.  
 
En tegelijkertijd is het ook belangrijk dat we met elkaar het maatschappelijke gesprek erover voeren. D66 vindt dat we dit gesprek juíst ook met jongeren moeten doen. Want naïef ben ik zeker niet en ik ben me er van bewust dat er ook een online wereld schuilgaat waar ik (nog) geen weet van heb. Graag wil ik het college daarom vragen wat onze inzet is hoe we als overheid omgaan met online trends, bijvoorbeeld in het onderwijs? 

Van een zwaar gemoed over de toename van huiselijk geweld stap ik naar een optimistisch gemoed over de voortvarendheid van het college om een jongerenhuis in Zwolle te onderzoeken. In april bracht het college naar buiten dat dit jaar nog te doen, en zoals ook gezegd tegen de Stentor: toen ik dat nieuws hoorde, stond ik te juichen in de keuken! 
 
Mijn blijdschap gaat over meer dan het realiseren van het jongerenhuis. Voor D66 gaat het over de waarde die we hiermee uitstralen naar jongeren. We zeggen dat de hulp onvoorwaardelijk is, dat je altijd een tweede kans krijgt én dat je niet door alle hoepeltjes van indicaties hoeft te springen. D66 hoort vanuit het veld dat er mooie plannen liggen, dus we kijken uit naar het jongerenhuis! 

In het kader van gemixte gevoelens heb ik ook een reflectie naar mijzelf. Vanavond staat ook de doelen en indicatoren van de Koers op de agenda. En dat roept toch ook gevoelens van saaiheid bij me op, maar misschien nog wel erger: sorry voor mijn langspeelplaat.  
 
En toch wil ik wel twee belangrijke punten voor onze fractie meegeven aan het college. Ik wil nogmaals benadrukken dat me nog steeds opvalt dat we duizenden vragen per jaar krijgen als sociaal wijkteam, we willen sturen op doelen. Maar dat we nog steeds onze vragen niet in beeld hebben. Graag wil ik het college vragen hier toch wel werk van te maken en ook om de raad juist in positie te houden. Als tweede punt heeft het college in 2024 aangegeven dat we willen werken met een ander sturingsmodel die ook uitgaat van waarden, en ook uitgaat van leren en verbeteren. We zien nu vooral monitoring op data. Ik ben benieuwd naar een reflectie van het college.

Door wijzigende wet- en regelgeving en minder plekken in instellingen wonen kwetsbare mensen steeds vaker langer zelfstandig èn herstellen ze steeds langer en eerder thuis. Een mooie (en noodzakelijke) ontwikkeling om de samenleving inclusiever te maken. Maar door ernstige psychische kwetsbaarheid, een verstandelijke beperking en/of verslaving in een steeds complexer wereld, ontstaat er risico op misbruik, uitsluiting, risicogedrag en ernstige overlast, zeker zolang zorg en ondersteuning geen sluitende aanpak in de wijk kent. En omdat veel van deze kwetsbare inwoners geconcentreerd in delen van onze Zwolse wijken wonen en daar vaak ook ondersteunende voorzieningen zijn, zet het de leefbaarheid ter plekke in toenemende mate flink onder druk. Met voorliggende agenda is flinke aandacht voor Zorg en Veiligheid, maar wat D66 betreft vraagt dit urgente en complexe onderwerp meer dan een themadebat. Ik ben benieuwd hoe de overige fracties en portefeuillehouders hiernaar kijken. 
 
Inhoudelijk onderstrepen we het belang van het werken in een netwerksamenwerking en aansluiten op de leefwereld, dat voor een groot deel, door genoemde scheiding van wonen en zorg, verbonden is aan wonen in de wijk. Tegelijkertijd maken wij uit de agenda, de beantwoording van onze art. 45 vragen en contact met de GGD, Team Via en politie op dat meer nodig is. En dat brengt ons, voor nu, tot twee vragen aan het college: 

1) Er wordt aangegeven dat samenwerking nodig is over de muren van financieringsstromen en (organisatie)belangen heen en dat GGZ wordt gemist. Kunnen we de netwerksamenwerking stimuleren door te experimenteren met een multidisciplinair team dat casusregie kan voeren en mandaat krijgt om doorbraken te forceren? 

2) De impact van overlast op inwoners is groot en met enige regelmatig horen we dat inwoners met zorgen en/of zorgelijke inwoners, zeker buiten kantoortijden moeilijk contact met instanties kunnen leggen. Doen we genoeg om inwoners met zorgen of zorgelijke inwoners (bij terugval of crisis) te ondersteunen en ziet de wethouder hier ook kansen in de sociale basis?