Doelgroepenvervoer

De wet op passend onderwijs, de extramuralisering van de zorg en de vergrijzing zorgen voor een toenemende vraag naar zorg en ondersteuning aan kwetsbare inwoners die zijn aangewezen op doelgroepenvervoer. Echter, het aantal beschikbare chauffeurs neemt de komende jaren alleen maar af. Hierdoor is op termijn de beschikbaarheid van vervoer niet meer te garanderen en wordt het vervoer onbetaalbaar op de manier zoals we dat nu hebben georganiseerd. De zorg en ondersteuning die we nu kennen, is op termijn niet meer vanzelfsprekend. Het is een harde, maar realistische en noodzakelijke boodschap, die de komende jaren steeds vaker en prominenter centraal zullen komen te staan bij de keuzes die wij hier in de raadzaal moeten nemen. Goed dus dat bij een natuurlijk moment als het aflopen van een termijn, er een nieuwe aanbesteding met nieuwe uitgangspunten in de markt wordt gezet.  
 
En dat die uitgangspunten passen bij de bredere beweging in het sociaal- en fysieke domein van ‘zoveel mogelijk mee kunnen doen in het normale leven’, ‘primair op basis van het eigen sociale netwerk’ en ‘het liefst in de eigen wijk en in voorzieningen in nabijheid’, onderschrijft de fractie van D66 volkomen. Het vergroot de kansen van de mensen die het nodig hebben en versterkt de samenleving als geheel doordat er duurzaam zorgzame gemeenschappen ontstaan waar vitale en minder vitale inwoners bij elkaar wonen en naar elkaar kijken. Het past ook bij de uitgangspunten van het concept RTP.

Echter, gezien de kwetsbaarheid van de doelgroep die gebruik maakt van het vervoer willen we, in lijn met de debatvraag wel twee uitgangspunten meegeven bij de aanbesteding: 1. Geef meer richting en 2. Wees duidelijk over de garanties aan de mensen die nu zijn aangewezen op het vervoer.
 
Want een deel van die zaken kan dichterbij als je meer gaat samenwerken in de wijk. Denk aan ontmoeting, dagbesteding en werk of school. Of voor laagdrempelige ondersteuning in de sociale basis. Zo zien wij nog kansen door aanbod zoals Automaatje en reismaatjes uit te breiden en scootmobielpoules op te zetten. Maar ook door een laagdrempelige vervoersservice voor senioren op te zetten bij onze welzijnspartners. 
 
Voor sommige zaken is dat alleen moeilijker; denk aan afspraken voor specialistische zorg en ondersteuning, zoals het ziekenhuis, specialistische (jeugd)zorg en (speciaal) onderwijs PO/VO. Deze hebben volume nodig en kan daardoor niet in iedere wijk. Vaste opstapplekken en –tijden (haltes), zoals bij het OV, is wat ons betreft een mogelijkheid. Ook zouden we in kunnen zetten op het realiseren van meer voorzieningen in de regio zodat er minder focus op- en reizen naar Zwolle nodig is. Hoe kijkt de wethouder hier naar?
 
De geschetste oplossingen in publieke mobiliteit in het OV, zoals het lopen of de fiets is misschien voor een deel gebruikers wel wensdenken, gezien het feit dat iedereen die van het vervoer gebruik maakt daar ook daadwerkelijk een indicatie vanwege mobiliteitsbeperkingen heeft gekregen. Of is dit anders. Heeft het college signalen, of is er bewijs dat er gebruik wordt gemaakt van aangepast vervoer door mensen die het niet nodig hebben en ook op een andere manier zouden kunnen regelen. Daarbij, zomers lukt het mensen blijkbaar beter om zelf vervoer te regelen dan in de winter. Zou de wethouder hier een reflectie kunnen geven? 
 
Met deze aandachtspunten in het achterhoofd denken wij dat de uitgangspunten voldoende richting geven, mits de gebruikers goed worden meegenomen over hoe de toegang geregeld wordt in het sterk veranderend zorglandschap.