Toekomstperspectief Holtenbroek

Holtenbroek, Holtenbronx of HBX voor ingewijden, is een groene, sterke en veerkrachtige stadswijk. Een diverse wijk qua inwoners, achtergronden, taal en levensfase. Holtenbroek is ook een sociale wijk. Mensen zorgen voor elkaar en zijn bereid te helpen. Er is een sterk voorzieningenniveau en een sterk netwerk van fysieke en sociale partners die in de wijk met elkaar optrekken en samenwerken. Het voorwoord in het toekomstperspectief dat we vanavond bespreken beschrijft het ook mooi en treffend in één korte zin. ‘Mensen maken samen de ziel van de wijk.’  
 
En als bewoner van Holtenbroek kan ik dat beamen. En dan denk ik bijvoorbeeld aan de boot statushouders die in augustus 2022 in Holtenbroek aanmeerde. Er waren een handje vol zorgen en vragen, maar al snel werd door de inwoners gekookt, gevoetbald en gepraat. In Holtenbroek liggen kracht en geluk dicht bij zorgen, stress en eenzaamheid. Want in Holtenbroek is er een grote groep die achterblijft op vraagstukken als armoede, eenzaamheid, taalvaardigheid, onderwijsachterstanden, zelfredzaamheid en mentale en fysieke gezondheid. Voor veel mensen is de positie op de arbeidsmarkt kwetsbaar en stress door geldzorgen houdt veel mensen gevangen in vicieuze cirkel van achterstand.

Het is goed en belangrijk – op basis van gedegen analyse – een overkoepelend beeld van de wijk te hebben en op basis daarvan integraal toekomstperspectief te maken. Wat dat betreft alle lof! De programmatische aanpak, waarbij fysiek en sociaal hand in hand gaan is prachtig. Maar de realisatie wordt zó moeilijk en meerjarig. Veel mensen staan op achterstand en zijn kritisch op overheid en organisaties. En alle cijfers achter dit mooie perspectief staan op dieprood! Dit wordt een flinke kluif. 
 
Alleen Holtenbroek 1 scoort hoger ten opzichte van Holtenbroek 2, 3 en 4. Holtenbroek 1 laat door herstructurering de grootste daling kwetsbare inwoners zien, maar de achterblijvende welzijnsindicatoren laten ook zien dat beleid en ondersteuning nodig blijft. Holtenbroek 2 en 3 hebben een opvallend hoge verhuisgeneigdheid, ervaren gezondheid- en financiële druk. Dat duidt mogelijk op toenemende onvrede over woon- en leefomstandigheden. Holtenbroek 2 kent ook een sterke daling bij de veiligheidsindex. Holtenbroek 4 laat zorgwekkende uitkomsten zien m.b.t. inkomen, eenzaamheid en kwaliteit van leven. Ook bestaanszekerheid is in Holtenbroek 2 en 4 onder het Zwolse gemiddelde. Net als kansengelijkheid. De analyse is confronterend.  
 
De focusgebieden kan de fractie van D66 volgen, maar vanuit de dagelijkse praktijk missen wij urgentie bij grote deel van Holtenbroek 2, 3 en 4 omdat juist daar grote uitdagingen en rode cijfers zijn. Daarbij mis ik als bewoner nog wel wat pijnpunten waarvan het goed zou zijn als daar al sneller actie op komt. Of denken wij dat sommige punten om meer tempo vragen.

Op basis van de analyse en gekozen oplossingen heeft mijn fractie eigenlijk twee vragen aan de fracties én het college: 

1) Zijn de genoemde inspanningen wel genoeg? Moeten we fysiek niet meer dingen doen of dingen sneller doen om de hoge concentratie inwoners in kwetsbare positie te doorbreken? Wij zijn bang dat het te langzaam gaat of niet lukt als we vasthouden aan de relatief ‘zachte’ voorstellen die voornamelijk op de lange termijn gericht zijn. Eens, deze ingrepen zijn het meest duurzaam: werken aan kansengelijkheid, bestaanszekerheid en gezondheid. Maar voor we daar zijn? Op korte termijn is ook actie nodig, als we de vicieuze cirkel willen doorbreken. Zouden we niet meer moeten inzetten op dingen zoals spreiding door gerichte toewijzing in de wijken, uitponding (opkopen huur voor koop met als doel wijk op te knappen) en ingrijpender herstructureren zoals in Holtenbroek I? 
 
2) Zijn we t.a.v. de sociale opgaven bereid – op welke termijn dan ook – om ongelijk in Holtenbroek te investeren als we zeggen dat doelen gerealiseerd worden met een mensgerichte aanpak, waarin maatwerk per individu, gezin of doelgroep centraal staat?