Lievelingsplek in je gemeente (en waarom?)
Uiterwaarden, langs de IJssel wandelen.
Bob van ’t Klooster is lid van D66 Lochem sinds 2013. Hij was lijstduwer van D66 Lochem bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 en voorzitter van de Medezeggenschapraad van de Vullerschool in Gorssel.
Ik kom uit een christendemocratisch nest dat langzaam maar zeker het vertrouwen in de rooms-katholieke kerk en het geloof kwijt raakte. Toen ik in november 1989 in Amsterdam studeerde, waren er vrienden die mij meenamen naar Berlijn. Met eigen ogen zag ik hoe mensen op de neergehaalde muur dansten, van vreugde en uit woede. Dat maakte grote indruk op mij. Een mens wil, boven alles, vrij zijn. Ik ook. Daarbij wil ik omkijken naar een ander. Ik wil verbinding voelen. Dit geloof in de zelfstandige en vrije mens die tegelijkertijd verbonden is, is wat mij motiveert in de politiek. Want ik weet dat vrijheid vraagt om inzet en soms om strijd.
Uiterwaarden, langs de IJssel wandelen.
Dit is een plek met ruimte en veel vrijheid. Er is een ontspannen sfeer en mensen voelen veel verbondenheid met elkaar en met deze plek. Dat is de kracht van hier. Tegelijkertijd moeten we zorgen dat we met de vele uitdagingen die op ons afkomen op een goede manier omgaan, zodat we de relaxte sfeer en schoonheid van deze plek behouden.
D66 is een partij van mensen die kiezen voor een eigen route, ver weg van de verzuiling die Nederland in vroegere tijden tot een diep verdeeld land maakte. In de moderne tijd zoekt D66 de waardigheid van ieder mens, versterkt het individu dat zich verbindt met zijn omgeving. Zelfstandige, vrije mensen, in verbinding met elkaar. Dat is voor mij D66.
Hans van Sweeden, De Mooie Stad (1980). Het is een van de eerste boeken die ik las als jonge jongen. Hans was een getalenteerde jongeman die zijn bestemming in het leven maar moeilijk kon vinden. Hij schreef, dichtte, componeerde, experimenteerde. Louis van Gasteren maakte een film over zijn te korte leven. Ik was 16 toen ik die flim zag en voelde een grote verbondenheid met Hans, maar ook voelde ik dat ik uit ander hout was gesneden. Ik lees soms nog wel eens een zinnetje uit De Mooie Stad.
In Parijs het Centre Pompidou de vaste collectie schilderijen en een enkele wisselende exposities bezocht met mijn vrouw en kinderen. Parijs is een indrukwekkende plek, vol leven, vrolijkheid en liefde, tegen een achtergrond van een nooit eindigende bloedige geschiedenis.