Wie is nog te vertrouwen in de tweede kamer?

‘Het vertrouwen in de tweede kamer in tien jaar tijd niet zo laag als nu’. Deze kop stond afgelopen week op de website van de NOS. Het vertrouwen in politici in het algemeen vertoont een dalende trend volgens het centraal bureau voor de statistiek en tegelijkertijd heeft een grote meerderheid wel vertrouwen in gezaghebbende instanties zoals de politie en rechters.

Ik kan me wel voorstellen dat mensen dit zo ervaren, want er zijn nogal wat situaties waarin we allemaal geraakt worden. Het is begrijpelijk dat mensen dit zo ervaren, gezien de vele situaties die ons allemaal raken. Of je nu een agrariër, ondernemer, gepensioneerde, vluchteling of ambtenaar bent, we ontkomen er niet aan om keuzes te maken die hoe dan ook gevolgen zullen hebben. Wat voor de een een positief effect heeft, kan vaak een minder positief effect hebben voor een ander.

Wellicht is het dan een mooi gegeven dat het vertrouwen in de medemens de afgelopen jaren juist is gestegen. Want vooral de invloed van ‘onze medemens’ maakt het verschil. Niet alleen de mensen die het hardste roepen, maar vooral de mensen die genuanceerd en onderbouwd hun stem gebruiken om te helpen de juiste beslissingen te nemen. Door goed te blijven luisteren wat iedereen te zeggen heeft, kunnen politici op hun beurt hun werk beter doen. Volksvertegenwoordiging is namelijk niet alleen tijdens verkiezingen van belang, maar vooral de periode erna.

Kortom, hoewel het vertrouwen in de Tweede Kamer momenteel laag is, zijn er manieren waarop politici en het politieke systeem dit vertrouwen kunnen herstellen en behouden. Door naar verschillende perspectieven te luisteren, transparantie en verantwoording te tonen, rekening te houden met diverse belangen en een integere politieke cultuur te bevorderen, kan het vertrouwen in de politiek worden versterkt. Dit zal uiteindelijk bijdragen aan een gezonde democratie en een beter functionerend politiek systeem waarin het algemeen belang centraal staat.

 
Pascal Defferding
 
D66 Eemnes