Vandaag spreken we over een van de meest indringende vormen van onveiligheid, geweld achter de voordeur. Dit gaat over vrijheid, veiligheid en gelijkwaardigheid, daar staat D66 voor. Iedereen in Den Haag moet zich veilig kunnen voelen, ook achter de voordeur. Wat er thuis gebeurt, hoort veilig te zijn, maar voor te veel mensen is dat niet zo. Voor hen is het huis geen veilige haven, maar juist de plek waar angst, controle en geweld heersen. Dat geldt zeker bij partnergeweld, intieme terreur en femicide, gruwelijk geweld dat diep ingrijpt in levens en generaties.
De term “huiselijk geweld” wordt al decennia gebruikt om geweld binnen afhankelijkheidsrelaties te beschrijven. Toch dekt die term de lading niet langer.Het woord huiselijk roept associaties op met warmte, gezin en intimiteit, en verzacht daarmee onbedoeld de ernst van het geweld dat plaatsvindt.
Steeds meer organisaties, waaronder Arosa Kessler perspectief, ervaringsdeskundigen en Veilig Thuis, spreken daarom bewust over “geweld achter de voordeur”. Die term benoemt beter waar het om gaat: geweld dat zich afspeelt in de privé-sfeer, vaak onzichtbaar voor de buitenwereld, maar met verstrekkende maatschappelijke gevolgen.
Het gebruik van deze term helpt om de ernst en onveiligheid van het probleem duidelijker te maken, alle vormen van geweld in afhankelijkheidsrelaties zichtbaar te houden, inclusief partnergeweld, intieme terreur, kindermishandeling en ouderenmishandeling, de taal aan te laten sluiten bij de ervaringswereld van slachtoffers en professionals en bij te dragen aan bewustwording en taboedoorbreking. D66 wil dat de gemeente Den Haag in de regiovisie een heldere, niet-vergoelijkende terminologie hanteert, die recht doet aan de werkelijkheid en slachtoffers serieus neemt. Graag een reactie van het college.
Partnergeweld en intieme terreur
Geweld achter de voordeur is zelden een moment van opwelling. Het is een structureel patroon van macht en afhankelijkheid. Het speelt zich af in stilte, achter gesloten gordijnen. In Nederland wordt gemiddeld elke acht dagen een vrouw vermoord, onverteerbaar. De cijfers in Haaglanden zijn echter niet bekend. In ons actieplan Stop Femicide van 2024 riep D66 al op om femicide en hoogrisico stalking te registreren. Meten is weten! Het is goed dat er nu eindelijk wordt gezocht naar de mogelijkheid om dit lokaal te doen. Kan het college aangeven wat er binnen de zorg- en strafketen zorg nodig is om dit vlot tot stand te kunnen brengen. Aansluiten bij EviSafe
Femicide is geen privézaak, geen incident, het is een maatschappelijk probleem dat vraagt om een krachtige publieke reactie. D66 wil dat deze regiovisie het lef toont om dat te benoemen en om ernaar te handelen.
Zorgketen en strafketen: samenwerken voor echte veiligheid
Te vaak lopen de strafketen en de zorgketen nog langs elkaar heen. De zorg helpt bij herstel, de strafketen beschermt en bestraft, maar voor slachtoffers van intieme terreur moet dat één sluitend systeem zijn. D66 vraagt daarom om een sterke verbinding tussen beide werelden. Zodat politie en OM sneller signalen van partnergeweld herkennen en opvolgen, dat huis- en contactverboden beter worden gehandhaafd en dat de zorgketen aansluit met veilige opvang, traumazorg en nazorg. Een aangifte mag nooit een eindpunt zijn, maar het begin van veiligheid, zorg en perspectief. Daarvoor is regie nodig en samenwerking, geen bureaucratie.
Eén persoon, één plan, één plek
Slachtoffers verdwalen nu te vaak in een doolhof van instanties. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd, terwijl hun situatie acuut is. Dat moet echt anders. D66 wil dat iedereen die te maken krijgt met geweld achter de voordeur één aanspreekpunt krijgt, één plan en één plek waar hulp samenkomt. Eén persoon die de regie houdt. Eén plan waarin alle hulp en bescherming samenkomen. Eén veilige plek waar rust en herstel mogelijk zijn. Zodat slachtoffers niet langer hoeven te overleven in het systeem, maar dat het systeem hun leven redt. Kan de wethouder toezeggen dat dit principe, één persoon, één plan, één plek, wordt vastgelegd als uitgangspunt in de Haagse uitvoering van de regiovisie?
Vroegsignalering en risicotaxatie
Om te voorkomen dat geweld escaleert, moeten we eerder durven ingrijpen. Dat vraagt om training van professionals, goede risicotaxatie en duidelijke afspraken over informatie-uitwisseling tussen Veilig Thuis, politie, zorg en onderwijs. Te vaak horen we na een dodelijk incident: “de signalen waren er”, dat mag nooit meer de zin zijn die wij herhalen. Daders stoppen, niet sussen. D66 wil ook meer aandacht voor daders. Zonder gedragsverandering is er geen duurzame veiligheid. Daarom pleiten we voor verplichte gedragsinterventies en betere samenwerking tussen politie, reclassering en zorg. We moeten niet sussen, maar stoppen, met duidelijke grenzen en met kansen op verandering.
Vrijheid door zelfstandigheid
Geweld achter de voordeur raakt direct aan emancipatie en economische zelfstandigheid. Zolang iemand financieel of sociaal afhankelijk is, is het bijna onmogelijk om weg te gaan. Daarom wil D66 dat dit beleid nauw wordt verbonden met armoedebestrijding, werk, huisvesting en gelijke kansen. Vrijheid begint met de mogelijkheid om te vertrekken met de zekerheid dat je ergens naartoe kunt. Vorige maand diende D66 de motie Beleid aanscherpen met experts en nabestaanden in. Inmiddels heeft er een afspraak plaatsgevonden, waarvoor dank. Kan het college aangeven wat de belangrijkste punten en afspraken waren. Is er ook feedback gegeven op bijgaande stukken?
Ouderenmishandeling: het verborgen geweld
Geweld achter de voordeur treft niet alleen partners en kinderen, maar ook ouderen. Juist deze groep blijft te vaak onzichtbaar. Ouderenmishandeling kent vele vormen van geweld, psychische druk, financiële uitbuiting, verwaarlozing en digitale fraude, vaak gepleegd door mensen die juist geacht worden te beschermen: familieleden, mantelzorgers of professionals in afhankelijkheidsrelaties. Door schaamte, loyaliteit, cognitieve achteruitgang of afhankelijkheid durven veel ouderen geen melding te doen. Dat betekent dat het werkelijke aantal slachtoffers veel hoger ligt dan geregistreerd. En wanneer ouderen wel hulp zoeken, verdwalen zij net zo goed in versnipperde zorgstructuren als andere slachtoffers.
D66 vindt dat de regiovisie ook deze groep volwaardig moet meenemen. Daarom pleiten wij voor, gerichte signalering door huisartsen, wijkverpleging en zorgprofessionals, betere samenwerking tussen Veilig Thuis, huisartsenzorg, wijkteams en ouderenorganisaties, meer aandacht voor financiële en digitale uitbuiting en opvang en ondersteuning die aansluit bij ouderen met zorg- of ondersteuningsbehoefte. Veiligheid hoort niet op te houden wanneer iemand ouder wordt. Wij vragen het college om ouderenmishandeling als expliciet speerpunt op te nemen in de uitvoering van deze regiovisie en om hierover heldere doelstellingen en monitoring vast te leggen. Ook van deze groep mogen we niet accepteren dat zij in stilte lijden.
De Regiovisie Huiselijk Geweld 2026 is een stap vooruit, maar het mag geen papieren visie blijven. D66 wil resultaten, minder slachtoffers, meer veiligheid en één samenhangend netwerk van zorg én straf. Laten we er samen voor zorgen dat in Den Haag niemand onzichtbaar blijft, dat slachtoffers niet verdwalen in regels en dat hulp niet ophoudt bij goede bedoelingen.
D66 eist een krachtige aanpak van geweld achter de voordeur