’Onderwijs geeft je de kracht om je dromen waar te maken’

Assad, die in 2022 raadslid werd voor D66, wordt binnen de partij gezien als een groot talent. De Hagenaar was ondanks zijn jonge leeftijd actief betrokken bij de onderhandelingen voor de huidige coalitie. Hij is al fractievoorzitter, maar stelt zich nu ook kandidaat voor het lijsttrekkerschap van D66.

Liefde
Het leven lijkt hem dan ook toe te lachen. Maar dat was niet altijd zo.
Assads jeugd ging bepaald niet over rozen. Zijn vader vluchtte begin jaren ’90 uit Irak, waar hij oppositie voerde tegen het dictatoriale regime van Saddam Hoessein, naar Nederland. Die eerste jaren waren zwaar voor het gezin, dat zich eerst in Amersfoort vestigde, maar uiteindelijk in Den Haag terechtkwam. ,,De Nederlandse taal was voor hen vreemd, ze kenden de regels niet en het leven was onzeker. Alleen hun liefde voor hun kinderen hield hen overeind’’, vertelt Assad liefdevol over zijn ouders.

Thuis werd vooral Arabisch gesproken. Assad begon dan ook met een grote achterstand op de basisschool. ,,Ik liep altijd achter met mijn woordenschat. Ik weet nog goed hoe dat altijd een probleem was bij Cito-toetsen, want voordat ik überhaupt over een antwoord kon nadenken, moest ik eerst de vraag ontcijferen. Dat maakte school ontzettend zwaar.’’

Juf Maaike
Totdat hij in groep 8 juf Maaike kreeg. ,,Ze zag hoe ik worstelde en dat het me simpelweg niet lukte. Ze werd een baken van steun. Wat ik me nog haarscherp herinner, is dat ze na een slecht resultaat naar me toe kwam en zei: ‘Yousef, je bent meer dan je cijfers. Ik laat jou niet los, want ik geloof in jou.’ Die woorden raakten me diep’’, zegt hij emotioneel. ,,Ze bleef geduldig de leerstof uitleggen, totdat ik het snapte. Dankzij haar wist ik: ik kan dit. Ik bleef geloven in mezelf.’’

Uiteindelijk slaagde hij erin om via het mbo en hbo op de universiteit te komen, waar hij afstudeerde in rechten. Inmiddels heeft hij ook een goede baan als jurist bij een andere gemeente en is Assad opgeklommen tot vicefractievoorzitter van D66, de grootste coalitiepartij in Den Haag. ,,In die twintig jaar heb ik kansen gekregen én gegrepen, gesteund door mijn ouders die altijd voor me klaarstonden en veel hebben opgeofferd.’’

Het had ook heel anders kunnen aflopen, beseft Assad. ,,Tijdens mijn tienerjaren woedden er in Nederland debatten over moslims en integratie. Dat vond ik heftig. Je weet als tiener ook dondersgoed dat het over jou gaat. Over jouw bestaansrecht, over wie jij bent. Ik voelde me Nederlander, maar sommige mensen deden alsof ik dat niet was. Toen ik een jaar of 20 was, vond ik dat ik iets moest doen. Ik werd daarom lid van D66, een partij die vertrouwt in de eigen kracht van mensen en zich onderscheidt als onderwijspartij.’’

En vooral dat laatste was voor hem heel belangrijk. ,,Want ik heb zelf
gevoeld hoe het onderwijs ervoor heeft gezorgd dat ik kansen kreeg, dat ik mezelf kon ontwikkelen en uiteindelijk nu sta waar ik sta. Onderwijs geeft je vrijheid, de kracht om je dromen waar te maken.’’

De overheid heeft de verantwoordelijkheid om kinderen kansen te geven, vindt hij. ,,Maar uiteindelijk moet je wel zelf het initiatief nemen. Die wil om te slagen moet er zijn, anders lukt het niet’’, weet hij uit ervaring. En als het even tegenzit, moet je doorgaan. Zelf maakte hij geregeld mee dat hij anders werd behandeld dan andere leeftijdsgenoten. Bij de zoektocht naar een stage bijvoorbeeld. ,,Ik werd ook vaak op straat staande gehouden door de politie en gecontroleerd. ,,Dat maakte me echt boos. Aan de ene kant doe je heel erg je best om iets van je leven te maken, terwijl je aan de
andere kant wordt gewantrouwd.’’

Maar is het dan niet vreemd dat hij zich aansloot bij D66, dat toch bij velen het imago heeft van een witte, elitaire partij? ,,Dat beeld klopt niet. Kijk maar naar mij. Ik ben niet wit, woon in Laak en heb flink wat obstakels in mijn leven moeten overwinnen. Ik zit juist bij D66 omdat ik geloof in gelijke kansen en vrijheid voor iedereen ongeacht je achtergrond. Dat is waar onze partij voor staat. We realiseren duizenden betaalbare woningen, pakken het lerarentekort aan en maken ov gratis voor kinderen. Dat zijn zaken die het leven van alle Hagenaars beter maken.’’

Het is de reden dat hij de politiek inging, om mensen te helpen. Zo kwam hij tijdens de energiecrisis met een plan om studenten, die geen energietoeslag kregen financiële steun te geven. Daarmee was Den Haag de eerste gemeente in Nederland’’, zegt hij trots.

Damin
Assad zette zich ook maandenlang in voor het 8-jarig jongetje Damin, dat meer dan 1,5 jaar thuiszat zonder onderwijs. ,,Ik vond dat zo
onrechtvaardig. Na lang aandringen bij de wethouder is er onderzoek
gekomen naar het thuiszittersbeleid. Dat bracht kritieke punten aan het licht. Damin kreeg een plek op school waar hij elke dag met veel plezier naartoe gaat. Daar doe je het voor.’’

,,Het zijn die individuele zaken die vaak laten zien waar het beleid
tekortschiet. Hun geval staat vaak symbool voor veel meer mensen. Wat dat betreft valt er nog veel te doen. Ik ben nog lang niet klaar met mijn missie. Ik zie nog zo veel kansen om Den Haag mooier en vrijer te maken.’’

Er is ook nog een andere reden, die Assad drijft. ,,De tijd waarin de
samenleving heel hard oordeelde op basis van vooroordelen in plaats van wie je echt bent als mens is terug. En daarom voel ik me geroepen om daartegen op te staan. Ik weet wat het is om tegen obstakels aan te lopen en te vechten voor kansen. Voor kinderen, zoals mijn kleine neefje, wil ik meer kansen en minder obstakels.’’