Een grote kostenpost voor de gemeente is bijvoorbeeld de uitkeringen. Zo’n 15 miljoen euro gaat ieder jaar naar het sociaal domein, waarvan een fors deel aan uitkeringen wordt besteed. De bijstand is wellicht de bekendste, maar ook ondernemers en zelfstandigen hebben baat bij deze uitkeringen. Denkt u bijvoorbeeld in de coronacrisis aan de financiële ondersteuning voor bedrijven, of ZZP’ers die hun hele inkomen zagen wegvallen. Deze uitkeringen kan je natuurlijk niet een jaartje overslaan, als het als gemeente financieel even niet uitkomt. In Bunnik zijn gelukkig relatief weinig mensen afhankelijk van een uitkering. Het aantal mensen dat een uitkering kreeg is lange tijd niet zo laag gewest. Dat komt enerzijds door een goede arbeidsmarkt, waardoor er voor iedereen een passende baan te vinden is. Anderzijds komt dat door de fantastische inzet van de medewerkers onze sociale dienst, de RDWI. Zij weten, hoewel ze het altijd druk hebben, altijd goed te kijken wie er tegenover ze zit en wat kan helpen om weer grip te krijgen op het leven en het financiële huishoudboekje.
Ondanks die toewijding, zijn er altijd mensen die het even zelf niet meer redden. Zelfs met een uitkering. De bijstand is immers geen vetpot. Dan zijn er gelukkig altijd nog de helden van onze vrijwilligersorganisaties, die mensen helpen met van alles en nog wat. Vorige week waren we met het college op bezoek bij de voedselbank. Week in week uit staan de voedselpakketten klaar. Wat een enorme logistieke operatie is dat! En zelfs in die situatie is oog voor menselijkheid en waardigheid: er wordt een taart gebakken als een kind jarig is, en met feestdagen wordt er wat bijzonders geregeld. Enorme waardering voor toppers zoals zij!
Wethouderscolumn: bijstand
Op een feestje krijg ik wel eens de vraag waar al dat geld van een gemeente nou eigenlijk aan wordt uitgegeven? Een begrijpelijke vraag, die ik zelf ook lastig kon beantwoorden voor ik bij een gemeente ging werken. Een gemeente voert zo veel verschillende taken uit, taken die jij en ik als vanzelfsprekend zien, maar wel goed moeten gebeuren. Het laagje ‘lokale ambities’ of ‘politieke wensen’, zo u wil, is beperkt. Al lijkt het in de krant en op internet soms andersom te zijn.