Lievelingsplek in je gemeente (en waarom?)
Thuis natuurlijk! Maar het centrum is mijn tweede thuis. Ik geniet ontzettend van dineren, lunchen en borrelen in de stad.
Suzanne de Sevren Jacquet
Beeld: Rutger Heijmerikx
Suzanne de Sevren Jacquet is raadslid.
Op 10 augustus 2020 werd ik moeder en dat heeft mijn kijk op het leven en mijn eigen rol daarin veranderd. Al jaren wilde ik een politieke bijdrage leveren aan de maatschappij, pas nu voelde ik de noodzaak om het daadwerkelijk te gaan doen. Niet denken, maar doen!
Zwolle is een prachtige stad en een heerlijke plek om te wonen. Ik wil graag dat dit zo blijft. Ik zie Zwolle graag vergroenen en groeien met oog voor het milieu, biodiversiteit en het klimaat. Kansengelijkheid moet verder worden ondersteund, door in te zetten op onderwijs en zorg. Op die manier kan ook de volgende generatie genieten van onze mooie stad.
Een opgave die verder reikt dan onze gemeentegrenzen is het verminderde vertrouwen in de overheid. Ik hoop door de politiek in te gaan en tegelijk dicht bij mijzelf te blijven dat vertrouwen wat te herstellen. Ik zal als gewone burger, moeder en gepassioneerde werknemer, de politiek dichter naar mijn omgeving brengen.
Welke kansen zie jij voor je gemeente?
De stad kan veel groener worden gemaakt, zodat de biodiversiteit toeneemt en water wordt vastgehouden. Ook kan er meer schone energie worden opgewekt. Bebouwing kan veel meer de hoogte in, zodat slimmer wordt omgegaan met de schaarse ruimte. Kansengelijkheid begint in de lunchbox van een kind, scholen kunnen een maaltijd aanbieden. Gezondheid kan meer worden gestimuleerd, want voorkomen is beter dan genezen. En zo kan ik nog wel even door gaan. Zoals ik al zei is het tijd voor: niet denken, maar doen!
Wat zijn drie zaken die jij als raadslid wil veranderen?
- Zwolle vergroenen;
- Woningen bouwen! Op een slimme en duurzame manier;
- Het vertrouwen in de overheid doen laten toenemen.
Wat betekent D66 voor jou?
De waarden en idealen van D66 sluiten volledig bij mij aan. Het is belangrijk dat iedereen vrij is, kansen krijgt in het leven en deze ook kan grijpen. Want dat geldt niet voor iedereen, zoals voor mijn opa. Hij was Indonesiër, heeft gevochten voor de KNIL, kwam naar Nederland en verwachtte als een held te worden onthaald. Dat gebeurde niet en hij raakte verbitterd. Ondanks dat het mijn ouders wel is gelukt om kansen te grijpen, ben ik ervan doordrongen dat dit niet iedereen kansen krijgt. Toch verdient iedereen die kans. Als wij allemaal wat meer naar elkaar omkijken, open staan voor een ander en elkaar vrij laten in de keuzes die wij maken, dan wordt onze wereld een stukje mooier.