Op weg naar…

Lees hier het pdf van dit artikel. Door Kees Verhoeven Een bijzonder moment. Mijn debuut als columnist. Wat zou het mooi zijn als ik direct de harten van de lezers kon stelen. Met scherpe observaties en krachtige volzinnen. Maar dat is natuurlijk een utopie. Wat wenselijk is, is lang niet altijd haalbaar. Dat geldt voor politici en dat geldt voor columnisten. En zeker voor politieke columnisten. ‘Utopia’ is de vruchtbare oase die elke woestijnganger graag wil bereiken. Zonder zeker te weten of deze bestemming echt bestaat. En zeker zonder te weten welke weg erheen leidt. Een beetje realist zegt dan ook dat je utopieën maar beter kunt vermijden. Niet aan beginnen, verspilde energie. Maar D66 is een partij van en met idealen. We hebben onze dromen, wensbeelden en doelen. En die zijn doorgaans behoorlijk ambitieus. In plaats van het soort realiteitszin dat idealen in de weg staat, gebruiken D66’ers realisme liever om hun idealen aan te toetsen. En zo hoort het ook. Want zonder idealen kom je nergens. Zonder Utopia als stip op de horizon, begin je geen enkel avontuur. Geen enkel krankzinnig avontuur. Op naar Utopia dus. Maar hoe komen we daar in hemelsnaam? Die vraag heb ik me de afgelopen twee jaar in de Tweede Kamer vaak gesteld. Dan wist ik precies waar ik heen wilde, maar had ik geen idee hoe er te komen. Dan had ik wel uitzicht op waar ik wilde eindigen, maar geen inzicht in waar te beginnen. Een gevoel dat veel D66’ers in gemeenten, provincies en diverse parlementen zullen herkennen. En juist nu staan we met zijn allen weer aan de vooravond van zo’n onbestemde maar uitdagende reis: de verkiezingen op 12 september. Het is aan ons om zoveel mogelijk kiezers te verleiden. Te verleiden om een tocht naar Utopia te maken. Naar een land waar voor ieder kind een goede school is. Waar alle mensen aan het werk kunnen. Waar je kunt wonen in het huis dat bij je past. Waar je op zorg kunt vertrouwen. Waar de economie groen en vernieuwend is. Waar initiatief en ondernemerschap beloond wordt. Een land met een veilige rechtstaat ook. En een kleine maar functionele overheid. Waar de ruimte mooi is ingericht. Dat onderdeel uitmaakt van een sterk Europa, dat kiest voor een actieve internationale opstelling en waakt over een vrij internet. Hoe plechtig ook, zulke zinnen hebben toch iets gekunstelds: iedereen kan ze wel uitspreken. Met gemakkelijke beloften neem je de ongemakkelijke waarheid nog niet weg. Wie Utopia wil bereiken, moet meer doen dan vertellen hoe mooi het daar is. Naast idealen verkondigen en doelen uiteenzetten, moeten politici daarom lastige knopen doorhakken en water bij de wijn doen, om de weg ernaar toe te plaveien. En dat wordt ze meestal niet in dank afgenomen. Politici zijn hypocriet. Politici draaien. Politici zijn onbetrouwbaar. Wie hier niet tegen kan, moet snel een ander vak kiezen. Wie het land vooruit wil helpen, moet tegenwind weerstaan. Wie Utopia wil bereiken moet vele tegenslagen overwinnen. Ik wens ons een avontuurlijke reis. PS: dat het lenteakkoord van VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie gesloten is tijdens het tikken van deze column, is gewoon beginnersgeluk.   Kees Verhoeven is Tweede Kamerlid van D66. Hij wisselt deze column af met collega-parlementariër Wouter Koolmees.   Heeft dit artikel uw interesse gewekt? Klik hier voor meer info en abonnementen. – – Dit artikel verscheen in idee nr. 3 2012: Utopia: wat is wenselijk? Wat is haalbaar?, en is te vinden bij het onderwerp Nederlandse politiek.