De Strauss-Kahn paradox

Lees hier het pdf van dit artikel. Die arme, arme crisis. De hele wereld is al maanden, zo niet jaren bezig om haar met volle kracht te bestrijden, en ik zeg ‘haar’, want aangezien vooral heel veel mannen er bang voor zijn kan het niet anders of de crisis is een dame. Ik geef toe: het bewijs is mager. We zouden de crisis op heterdaad moeten betrappen tijdens een inparkeermanoeuvre om zekerheid te krijgen. Maar het is toch veelzeggend dat zelfs de grootste macho’s van de beursvloer nog altijd niet weten wat ze met die crisis aanmoeten. Alle trucs waarmee ze elkaar de afgelopen jaren steeds te slim af waren blijken dit keer niet te werken. Machteloos staan ze te toe kijken hoe de crisis onverstoorbaar voorbij paradeert. Dat zie je vaker: mannen bestrijden elkaar maar al te graag met cijfertjes en sommetjes, maar hoe ze met iets gevoeligs als een vrouw om moeten gaan is voor velen van onze soort een raadsel. Je zou het de Strauss- Kahn-paradox kunnen noemen. En dat terwijl het zo simpel is. Die crisis wil gewoon hetzelfde als heel veel andere vrouwen: dat er eens een keer naar haar geluisterd wordt. Elke crisis heeft iets te vertellen. Jammer genoeg wordt zo’n boodschap vaak totaal verkeerd begrepen: de meeste mannen hebben aan het einde van hun midlifecrisis een nieuwe motor, een nieuwe vriendin, en nog steeds niks aan zichzelf veranderd. Daar is die crisis natuurlijk niet voor. Maar het is wel precies de reactie die ook sommige politici vertonen: handen af van de hypotheekrenteaftrek! Al hebben we meer hypotheekschuld dan welk ander volk ook, al begón die hele crisis nota bene met mensen die hun schulden niet meer konden afbetalen, al vindt de rest van de wereld het dom, laten we vooral blijven stimuleren dat iedereen zoveel mogelijk leent en zo min mogelijk aflost. Als er dan al iets moet veranderen, laat het dan de maximumsnelheid zijn, of laten we iets doen aan dierenrechten, of hoofddoekjes, of liefst allebei. Wat dat betreft kwamen in die ‘islamitische aap’ van vorig jaar de twee meest besproken politieke onderwerpen natuurlijk prachtig samen. We hebben een motor gekocht en een meisje versierd, maar let op: natuurlijk niet zonder over die crisis te beginnen. Dat zou dom zijn. Geen midlife-man die de kans laat liggen om leeg te lopen over zijn ellende. Het is zo’n schitterend excuus! Het maakt niet uit wat voor maatregelen je als minister moet aankondigen, als je de zin kan beginnen met ‘in deze moeilijke tijden kúnnen we niet anders dan…’ is er niemand die daar nog bezwaar tegen kan hebben. Natuurlijk kun je anders, er zijn honderden manieren om te bezuinigen, je hóeft geen straaljagers te kopen als je liever goede leraren hebt. Kwestie van prioriteiten. Maar die arme crisis loopt onbegrepen voorbij. Niemand die naar haar wil luisteren. Integendeel zelfs. Wij doen wat elke man doet, als zijn vrouw een goed gesprek wil voeren: snel ergens anders over beginnen. En we hopen maar, in godsnaam, dat ze er nooit meer op terugkomt.   Pieter Derks is cabaretier. www.pieterderks.nl   Heeft dit artikel uw interesse gewekt? Klik hier voor meer info en abonnementen. -- Dit artikel verscheen in idee nr. 1 2012: Crisis.