Hoop en handelen

door Salima Belhaj

Er gebeurt zo veel tegelijk dat ik dagelijks van de ene emotie in de andere val. Het onrecht in Palestina, de oorlog in Oekraïne, de hongersnood en het geweld in Darfur, de Verenigde Staten die langzaam richting dictatuur lijken te schuiven. Het dieptepunt in de Nederlandse parlementaire geschiedenis met een kabinet dat twee keer viel en moest steunen op een historisch klein aantal zetels. De rellen in Den Haag met de aanslag op het D66-partijkantoor. Stuk voor stuk gebeurtenissen die mij boos, verdrietig en machteloos kunnen maken. 
 
Soms dwing ik mezelf er niet te veel over na te denken. Maar als het op de voet volgen van politiek en nieuws onderdeel zijn van wie je bent, dan is dat bijna onmogelijk. 
 
Toch merk ik dat ik de hoop nog niet kwijt ben. 
 
Onlangs ontdekte ik waarom. Ik werd uitgenodigd voor een etentje bij een vriendin die een creatief bureau runt. Alle genodigden kregen van tevoren de vraag: wat gaf jou hoop op een moment dat daar weinig aanleiding toe leek te zijn? En hoe zet je dat om in concrete actie tijdens je werk en in het dagelijkse leven? Ik zat daar aan tafel met mensen die ik niet kende. Er werd in openheid geluisterd en gedeeld.
 
Ik hoorde prachtige, inspirerende verhalen over veerkracht, over opnieuw beginnen, over de kracht van kleine gebaren. Aan het eind van de avond kende ik niet alleen mijn tafelgenoten beter, maar ook mezelf. Ik realiseerde me dat ik de hoop niet ben kwijtgeraakt. 
 
Zelf vertelde ik over de scheiding van mijn ouders en hoe dat mijn leven als 13-jarige op zijn kop zette. Van de ene op andere dag woonden we slechts met een paar tassen in een opvang in een andere stad waar we niemand kenden. We moesten vanaf nul beginnen. In juist die tijd leerde ik wat hoop betekende. Ik bedacht me dat ik alleen uit die moeilijke situatie kon komen als ik daar elke dag aan werkte. 
 
Mijn verlangen naar betere tijden hield mij overeind en liet mij dromen over een toekomst waarin ik in alle vrijheid kon leven zoals ik wilde. Een toekomst waarin ik zou kunnen studeren, discussiëren over het leven, verre reizen maken en de liefde van mijn leven vinden. Zonder hoop had ik niet de drive gehad om iets van mijn leven te maken. 
 
Daarom vind ik hoop zo belangrijk. 
 
Hoop is er omdat er altijd mogelijkheden zijn om het tij te keren, om iets te doen, om onze stem te laten horen. Als we geloven dat er geen hoop is, dat we niets meer kunnen doen, dan winnen de kwaadwilligen. Gelukkig zie ik overal in het land dat lokale afdelingen en politici zich voorbereiden op de gemeenteraadsverkiezingen: campagne voeren, van deur tot deur met mensen in gesprek gaan, vrijuit spreken over hun ideeën en inwoners helpen aan een huis, meer groen of cultuur in de buurt. 
 
Die enorme drive om met elkaar de brug te slaan tussen wat er nu is en wat er kan zijn: dat ís hoop. Een zeer krachtig wapen, vooral wanneer we het omzetten in politieke actie.
 
Salima Belhaj is raadslid bij de Raad voor het Openbaar Bestuur en voormalig Tweede Kamerlid namens D66.