College kiest voor uitsluiting bij woonregels

Het college wil langs deze weg kunnen ingrijpen in mogelijke verstoringen van de leefomgeving van onze inwoners. Door nieuwe woonvormen waar bewoners eigen kamers of slaapkamers hebben of kamerverhuur in het algemeen te verbieden, zou de veiligheid en de leefbaarheid in elke wijk of buurt in Steenwijkerland geborgd zijn. Want dit zijn de twee doelen die de wethouder noemde tijdens de politieke markt.

D66 vreest dat het college hiermee verkeerde verwachtingen wekt naar de inwoner toe. Want als het college wil sturen op leefbaarheid met dit middel dan moeten mensen die een nieuwe woonvorm willen of kamers willen verhuren aan ambtenaren vragen waar dat mag en of dat mag.

En wat zeggen die ambtenaren dan? In de Woldmeenthe mag het niet en in de Gagels wel? Of in het centrum van Blokzijl niet, maar in de wijken mag het wel?  In het centrum Steenwijkerwold wel, maar op Mariënwold mag het niet? Op Wanneperveen aan de Veneweg wel, maar in de woonwijk niet? Niemand weet waar de ambtenaren straks aan gaan toetsen. Of mag het nergens? Sluiten we nieuwe woonvormen en kamerverhuur, bijvoorbeeld aan arbeidsmigranten maar helemaal uit in onze gemeente?

We weten het niet. En dat voelt voor D66 raar. De gemeenteraad stelt iets vast en we weten niet eens wat dat voor de inwoners gaat betekenen. Maar wat D66 nog veel lastiger vindt, is dat het college hiermee de verwachting wekt dat het college sturing heeft op de veiligheid en de leefbaarheid in een wijk of buurt. Dan is het college dus ook verantwoordelijk voor die veiligheid en leefbaarheid.

In Rotterdam hebben ze de Rotterdamwet. De kern van die wet is dat mensen die van elders komen, worden geselecteerd bij toewijzing van een sociale huurwoning. Dat kan op inkomen, maar ook op (crimineel) gedrag. Voor bijstandsgerechtigden zou dan bijvoorbeeld geen plek zijn in bepaalde buurten met goedkope huizen. Het was een paardenmiddel om veiligheid en leefbaarheid te kunnen creëren in de wijken en Rotterdam. Inmiddels ziet een raadsmeerderheid in Rotterdam het niet meer zitten. Ze concluderen: De wet heeft weinig effect gehad en zorgt voor uitsluiting.
Volgens D66 zorgt het middel in dit collegevoorstel ook voor uitsluiting. Een betere samenleving begint niet met uitsluiting, maar met positieve voorbeelden van hoe het wel kan.

Dit middel zorgt zeker niet voor veiligheid en leefbaarheid. Als we echt veiligheid en leefbaarheid willen in onze gemeente dan zouden we veel meer moeten doen aan burengeschillen. Voorzitter, ik heb me als advocaat jarenlang beziggehouden met burengeschillen. Ik kan veel schrijnende kwesties in deze gemeente aanwijzen. Het is voor veel van onze inwoners het ergste wat ze kan overkomen. Als we echt iets om leefbaarheid en om onze inwoners geven, zouden we daar iets aan moeten doen. Daarom voorzitter wil ik de raad verzoeken om het college niet langs deze weg verantwoordelijk te maken voor veiligheid en leefbaarheid.

Maar laten we op een positieve manier vormgeven aan samenleven door goede initiatieven te stimuleren. Laten we mensen die andere woonvormen willen of kamers willen verhuren oproepen om de buurt mee te nemen in de plannen die ze hebben. En vraag ze gewoon hoe ze zich gaan verhouden tot de omgeving, hoe ze gaan integreren.

Dus niet weigeren, maar de integratie aanmoedigen. Ze moeten toch een aanvraag doen om de woningen te kunnen verbouwen. Dan kan die oproep, die aanmoediging daar mooi bij. En laten we de veiligheid en de leefbaarheid bewaken door onze eigen commissie van wijzen of onze eigen gemeenterechter of zoals iedereen die wel kent: onze eigen rijdende rechter in te stellen die met een bindend advies burengeschillen snel tot een einde weten te brengen. Dan werken we echt aan leefbaarheid en veiligheid.
Dit instrument is ingrijpend en gaat D66 te ver. We zullen hier niet mee instemmen.