Beeld: D66
Toen mijn moeder als 16-jarig meisje zonder hoofddoek vanuit een boerderij in Marokko naar Nederland emigreerde, was ze verbaasd. Op zondag zag zij op de Boschstraat vrouwen met een ‘’kopdook’’ voorbij lopen. Waar gingen deze vrouwen heen? Juist, naar de kerk. De hoofddoek was toen niet iets Marokkaans of islamitisch.
In 2014 was ik het eerste raadslid met een hoofddoek in Maastricht en in 2022 hoop ik een comeback te mogen maken. Vertegenwoordig ik de moslims? Nee, ik vertegenwoordig de mensheid. Ik probeer samen met mijn collega’s gelijke kansen voor iedereen te creëren.
De hoofddoek is ook onderdeel van de Nederlandse cultuur, in de historie maar ook nu. We zien het steeds vaker terug in de maatschappij. Denk aan scholen, in winkels en in de zakenwereld. Het is zo goed als genormaliseerd. Dan heb je uiteraard nog van die mensen die mij complimenteren met mijn Nederlands, ben ik een vluchteling, expat, immigrant? Nee, ik ben Miriam, een vrije Nederlandse en een trotse Maastrichtse mét een kopdook.