Bij de oprichting van Sportaal in 2016 kreeg zij de opdracht mee om 100.000 euro te bezuinigen op de jaarlijkse exploitatie van sportvelden en accommodaties. In 2019 is deze taakstelling opgehoogd tot een structurele besparingsopgaven van 300.000 euro per jaar. De doelstelling: het efficiënter benutten van accommodaties, de levensvatbaarheid van de sportclubs te verhogen en het terugbrengen van het aantal sportparken.

Om dit doel te bereiken heeft de gemeente besloten tot sluiting van een vijftal sportparken. Om dit mogelijk te maken zullen verenigingen die daar nu gevestigd zijn moeten verhuizen of fuseren. Zij kunnen bijvoorbeeld terecht op een drietal MFSA / sportclusters die momenteel in ontwikkeling zijn, te weten op Diekman Oost, MFSA zuid (op de locatie van nu Victoria ’28) en MFSA Oost in Glanerbrug.

Wat D66 betreft is sportparkenclustering nog altijd een goed plan om duurzame en toekomstbestendige sportaccommodaties te realiseren. Enschede heeft met haar 23 voetbalverenigingen een te groot aantal voetbalverenigingen. Vergelijkbare gemeenten hebben gemiddeld 10 verenigingen minder. Daarnaast zien we een landelijke trend waarbij het aantal leden van sportverenigingen afnemen en de daar bijkomende problematiek van het vinden van genoeg vrijwilligers. Door sportparken te clusteren en verenigingen te fuseren ontstaan weer verenigingen die kunnen kijken naar de toekomst en minder bezig zijn met overleven.

Een groot deel van de verenigingen is dus inmiddels al enkele jaren bezig met een mogelijke verhuizing, maar voor enkele verenigingen geldt dat ze al vanaf 2016 hier mee bezig zijn. En het is ook een hele puzzel. In het huidige plan moeten sommige verenigingen wel 3 keer verhuizen voordat ze op hun nieuwe definitieve plek zitten. Daar komt bij dat vorige week duidelijk is geworden dat een cruciaal stukje van de puzzel, de ontwikkeling van MFSA Zuid, vast is komen te zitten en zeer waarschijnlijk “on hold” worden gezet.

Het is dan ook niet verbazingwekkend dat wanneer je nu spreekt met deze verenigingen zij allemaal hetzelfde zeggen: er is onvrede over de communicatie, de voortgang is te langzaam en er is te weinig daadkracht vanuit de gemeente. Met als gevolg dat er voor de verenigingen geen helder tijdpad is en dat de gemeente haar financiële plannen niet op tijd haalt. Ook de gevolgen op de ene plek als gevolg van vertraging op de andere zijn niet inzichtelijk. Voortdurend worden door de vertragingen dingen onbereikbaar die eerder realistisch leken.

Inmiddels beginnen de gevolgen voor de verenigingen duidelijk merkbaar te worden. Door de jarenlange onzekerheid zijn accommodaties al jarenlang niet of minimaal onderhouden, maken clubs geen toekomstplannen voor hun huidige locatie en kunnen zij hun leden geen zekerheid geven over de toekomst. Wij vinden dat zorgelijke ontwikkelingen.

Ook financieel gezien maakt D66 zich zorgen. De afgelopen jaren is er weinig geïnvesteerd in het verduurzamen van de sportfaciliteiten, waardoor de energiekosten nu de pan uit rijzen. Ook de bouw van nieuwe accommodaties worden door de stijging in bouwkosten en stijgende rentes zo langzamerhand onmogelijk. Dat geldt niet alleen voor financiële middelen die de gemeente beschikbaar heeft gesteld, maar ook voor de verenigingen zelf.

Zij moeten namelijk, door het gebrek aan onderhoud, inefficiënte reparaties doen, omdat de staat inmiddels zo slecht is dat zij niet anders kunnen dan ook hier geld in te steken. Zonder te weten of ze er nog drie maanden of enkele jaren kunnen blijven.

Zoals hierboven reeds aangegeven vindt D66 sportparkenclustering nog altijd een goed plan om duurzame en toekomstbestendige sportaccommodaties te realiseren.

Dat deze opgave complex is zal ook niemand ontkennen. Ga er maar aan staan: 23 verenigingen met elk hun eigen wensen, eisen en historie. En hoewel verenigingen vaak mee willen werken aan de plannen vanuit de gemeente, nemen wij het hen ook niet kwalijk dat ze zich na al die jaren inmiddels moegestreden voelen.

Het “on hold” zetten van de plannen voor de MFSA Zuid heeft, opnieuw, grote gevolgen voor de voortgang. Dit is namelijk een cruciale dominosteen in het geheel. De wethouder zal dan ook op zeer korte termijn terug naar de raad komen. En hoewel de wethouder al heeft aangegeven dat hij meer regie naar zichzelf moet toetrekken, vragen wij onszelf af waarom dat inzicht meerdere jaren nodig heeft om in te dalen.

Wij hopen dat het de wethouder lukt. Maar kijkende hoe het de afgelopen vier jaar is gelopen, geeft ons dat weinig vertrouwen voor de toekomst. Want deze opgave vraagt, schreeuwt zelfs inmiddels, om daadkracht en regie vanuit de gemeente. De brief die op zeer korte termijn vanuit het college komt over de ontwikkelingen omtrent MFSA Zuid zullen wij gaan agenderen. Het wordt tijd dat de raad de regie meer naar zich toe gaat trekken.