Maidenspeech Kiki Norbruis

Voorzitter, 

Dit is de eerste keer dat ik hier sta. En laat ik bekennen: met gezonde wedstrijdspanning. Het voelt alsof ik vandaag mag afzwemmen, voor m’n zwemdiploma. Maar dan met zwembandjes, want de interruptiemicrofoon staat uit. En voordat ik in ga op de uitvoeringsagenda circulair, begin ik traditiegetrouw met een persoonlijke noot.

 Ik sta hier, als iemand die veel geeft om onze stad. Net als iedereen hier in de zaal, denk ik. Onze routes zullen verschillen: de één kiest voor snelle verharding: meer asfalt, de ander brengt de boel in balans: via een groen pad. We vinden elkaar bij de bestemming. Het einddoel: de stad beter maken. Dat is in elk geval de reden dat ik hier sta. Dat is mijn motivatie.

Mijn interesse in politiek begon in 2008. Toen Obama de Amerikaanse Verkiezingen won. Dat jaar woonde ik in de swingstate ‘North Carolina’ en heb ik die campagne van dichtbij mogen meemaken. En Yes We Can. Obama heeft mij laten zien dat je met politiek verschil kan maken. Voor een betere samenleving, voor een betere stad.

Na het avontuur in Amerika was er voor mij maar één optie; gaan studeren in Amsterdam. De grote tolerante vrije stad. Waar je jezelf mag zijn, jezelf mag verliezen en jezelf kan ontwikkelen. In de daaropvolgende 10 jaar, heb ik op welgeteld 10 plekken gewoond. Dit bood me de kans de verschillende buurten en stadsdelen te leren kennen. En van Amsterdam te gaan houden.

Die 10 verhuizingen deed ik niet omdat verhuizen m’n hobby is. Maar van het onderliggende probleem: de woningcrisis, heb ik wel mijn werk gemaakt. Naast deze eervolle taak als raadslid, werk ik namelijk bij een woningcorporatie.

Ik begrijp dat u wellicht nieuwsgierig bent geworden naar wat wel mijn hobby is. Met meer tijd. Zou ik meer sporten, meer in de natuur zijn, en meer genieten van de kunst en cultuur in de stad. De reden dat ik dat te weinig doe is simpel: begin dit jaar hebben mijn vriend en ik een Quint gekregen. Dus voor nu is Quint – onze zoon van 9 maanden – mijn grootste hobby.

Van het persoonlijke, weer even terug naar de stad en het politieke. De toekomst van Quint, doet me denken aan de zorgen en oplossingen van Sam, Isa, Marie en Edgar. Zij waren de afvaardiging van de Kinderraad, die eerder deze maand op bezoek was bij de commissie MOW. Zij deelden hun zorgen over fijnstof. Hun zorgen over hun gezondheid en de toekomst van de stad. Terechte zorgen. Hun oplossing: minder drukke wegen en meer groen rondom speelplekken. Én duurzaam gedrag stimuleren.

Laten we alsjeblieft rekening houden met de generaties na ons. Zodat Amsterdam ook over 750 jaar nog bestaat. En Amsterdam Beach, gewoon Zandvoort aan Zee blijft. We hebben geen tijd te verliezen. Want het water staat ons aan de lippen. Dus met alleen dat zwemdiploma op zak komen we er niet. Keer op keer moeten we als raad toekomstbestendige keuzes maken.

Voorzitter, dat brengt mij bij de uitvoeringsagenda circulair. Als ik u hier aanwezig zou vragen naar uw persoonlijke kledingbeleid. Staat u dan vaker voor de spiegel gehuld in een ‘laatste kans’ of in ‘een tweedehands’? De uitverkoop-manie rondom Black Friday illustreert wat mij betreft ons doorgeslagen consumptiepatroon. Massaconsumptie en overproductie passen niet bij de circulaire ambities van deze stad. Daarom moeten we de drempel voor circulair doen verlagen.

De moties van D66 gaan hierover. Wij hopen op brede steun te kunnen rekenen.Verder kunt u ervan uit gaan dat D66 de moties van andere partijen gericht op meer circulair doen zal steunen.

Bedankt.